Πολύ πικρό το βράδυ της Τρίτης στο ΟΑΚΑ. Μια ήττα με τον χειρότερο τρόπο που μπορεί να έρθει. Η ήττα στην Αμβέρσα ήταν πιο κακή και από χειρότερη ομάδα όμως χθες ήταν αυτή η εικόνα ηττοπάθειας, η εγκατάλειψη μολις στράβωσε το παιχνίδι που έκαναν την πίκρα μεγαλύτερη. Ειχε πάει στους 18 πόντους η διαφορά όταν έγινε η ολιγόλεπτη και μοναδική ουσιαστική προσπάθεια ανατροπής με επιθετική άμυνα και επιτέλους πάθος. Εκεί όπου στα κρισιμότερα σημεία, τις δύο φορές που η ΑΕΚ μπορούσε να ρίξει την διαφορά στους 5 ή στους 4 πόντους, έπαιξαν ρόλο και δύο σφυρίγματα. Ιδίως το ανάποδο φάουλ που σφυρίχτηκε στον Τσάλμερς ενώ ήταν επιθετικό ήταν καθοριστικό.
Ομως δεν αποτελεί δικαιολογία για το ότι η ΑΕΚ δεν είχε παρά μόνο στα πρώτα 6-7 λεπτά του αγώνα την αμυντική προσέγγιση που είχε στην τέταρτη περίοδο όταν πλέον η διαφορά είχε γίνει τόσο μεγάλη που δεν γύριζε όπως αποδείχτηκε. Η εικόνα τη τρίτης περιόδου αποτελεί ντροπή για την ομάδα, για τον προπονητή και όσους παίκτες χρησιμοποιήθηκαν. Kι αυτή η εικόνα εγκατάληψης της προσπάθειας δεν πρέπει να εμφανιστεί ξανά.
Η απώλεια του Σαντ Ρος ξέραμε πως θα είναι επώδυνη αγωνιστικά. Το ότι ήταν αναπόφευκτη είναι δεδομένο, δεν χρειάζεται να το συζηταμε συνέχεια. Αλλωστε ένα δείγμα αποπροσανατολισμένου Σαντ Ρος προλάβαμε να πάρουμε στην Αμβέρσα. Τα αγωνιστικά προβλήματα που δημιούργησε η απουσία φάνηκαν χθες.
Το ταπεινωτικό ποσοστό στα ριμπάουντ όμως και οι 46 πόντοι παραπάνω (!) που δέχτηκε η ομάδα σε σχέση με τον θριαμβευτικό παιχνίδι στην Πάνορμο δεν δικαιολογούνται ακόμη κι αν είχε φύγει ο… Λεμπρόν.
Αν ο Παπαθεοδώρου πιστεύει ότι η ομάδα που σάρωνε και έφτασε στο απώγειο με το μπασκετικό αριστούργημα στο ΑΕΚ - ΠΑΟ ήταν δημιούργημα του… Σαντ Ρος τότε ας κάθεται να “κλαίει” και να περιμένει τα αποτελέσματα που τελικά θα τον οδηγήσουν εκτός ΑΕΚ.
Αν οι υπόλοιποι παίκτες της ΑΕΚ πιστεύουν πως ότι πέτυχαν μαζί με τον προπονητή τους μέχρι τον αγώνα με τον ΠΑΟ ήταν έργο Σαντ Ρος τότε ας συνεχίσουν να έχουν την όψη ηττημένου ολόκληρα δεκάλεπτα πριν τελειώσει ο αγώνας μέχρι να τελειώσει η σεζόν χωρίς να κερδίσουν ούτε… κυπελλακι παγωτό.
Αν όμως πιστεύουν ότι… κατι έκαναν κι αυτοί από τον Αύγουστο στις προπονήσεις κι από το τρίτο δεκάλεπτο με την Αντβέρπ μέχρι το airball του Ράις στα παρκέ τότε έχουν μόνο ένα δρόμο μπροστά τους. Μία επιλογή. Να σηκώσουν το κεφάλι και να προχωρήσουν αρχής γεννομένης από το Σάββατο που έρχεται στο ΟΑΚΑ μια ομάδα που στον πρώτο γύρο τους νίκησε.
Και τώρα που η ατυχία χτύπησε πάλι με τον Γκίκα πρέπει να γίνουν ακόμη πιο δυνατή “γροθιά” και να πολεμήσουν για τους εαυτούς τους και την ομάδα. Την ιστορία την γράφουν οι παρόντες. Δεν μπορεί να λυθεί το αγωνιστικό πρόβλημα από την μια μέρα στην άλλη αλλά το ψυχολογικό μπορεί να λυθεί ΤΩΡΑ. Και όλα τα άλλα θα γίνουν.
Η πρώτη θέση χάθηκε αλλά ακόμη κι αν μείνει εκεί η Χάποελ μέχρι τέλους, ακόμη και... τέταρτη να βγει η ΑΕΚ είναι σίγουρα μια ομάδα που μπορεί να κερδίσει οποιαδήποτε ομάδα Τσάμπιονς Λιγκ εκτός έδρας. Σε ένα μήνα στο Ηράκλειο θα μετράμε ώρες για τον μεγάλο τελικό και το κύπελλο. Και μετά έρχονται τα πλέι οφ του πρωταθλήματος.
Σηκώστε το κεφάλι και προχωρήστε. Σε λίγες μέρες θα έχετε 1-2 καινούργια παιδιά που δεν πρέπει να αισθάνονται ότι ήρθαν σε μια ομάδα μοιρολατρών που κάθονται πάνω σε δικαιολογίες αλλά σε μια ομάδα πολεμιστών. Πάμε!
