Εφτασε η μέρα της ρεβάνς. Του παιχνιδιού που έτρεμα όσο κανένα άλλο τόσα χρόνια που βλέπω την ΑΕΚ. Εχει πάθει τεράστια στραπάτσα η ΑΕΚ αλλά συνήθως ανύποπτη. Συνήθως έτσι την πατάς. Οταν είσαι ανύποπτος, όταν δεν ξέρεις που πας και τι σε περιμένει. Ιδίως η ΑΕΚ, μια ομάδα ασύμβατη με την υπεροψία που σχεδόν πάντα τιμωρείται όταν χάνει την ταπεινότητα της. Το βράδυ τη προηγούμενης Πέμπτης ήταν διαφορετικό. Η ρεβάνς μιας ανήμπορης και παράλληλα ανυποψιάστης, σε ότι αφορά το αγωνιστικό της πλάνο, ΑΕΚ έμοιαζε το σκηνικό του απόλυτου εφιάλτη. Στην Τουρκία. Με μια καλύτερη ομάδα απέναντι. Και 40.000 Τούρκους που πάντα βλέπουν αυτά τα παιχνίδια εθνική υπόθεση…

Τώρα η ομάδα παραμένει ανήμπορη. Αθλητικά. Δεν μπορεί να γίνει θαύμα σε δυο μέρες, δεν ξέρουμε πόσο καιρό θα πάρει η ομάδα για να συνέλθει και αυτό θα είναι το μεγάλο στοίχημα του επόμενου προπονητή. Ομως δεν θα είναι ανυποψίαστη… εξ αμελείας. 

Ο Κωστένογλου μπορεί να μην είναι ο πολύ μεγάλος προπονητής αλλά σίγουρα είναι ένας έξυπνος άνθρωπος του ποδοσφαίρου. Και σίγουρα όσο περνάνε τα χρόνια και πιο έμπειρος. Και βέβαια είναι ΑΕΚ. Γιατί στα δύσκολα το συναίσθημα είναι απαραίτητο για να κρατηθείς όρθιος. 

Ενα πράγμα χρειάζεται η ΑΕΚ σε αυτή την ρεβάνς για να είναι αξιοπρεπής και απο εκεί και πέρα έχει ο θεός κι η Παναγιά η Σουμελά για το τι μπορεί να γίνει. Οικονομία δυνάμεων. Ο στόχος είναι να τρέξουν όσο το δυνατόν λιγότερο οι παίκτες γιατί απλά δεν μπορούν. Αργότερα ελπίζω όχι πολύ, θα μπορούν. Οχι όμως τώρα. 

Οπότε μια έξυπνη ΑΕΚ θα δούμε. Κι αν είναι έξυπνη και οι παίκτες καταλαβαίνουν σιγά σιγά ότι υπάρχει έστω μια μικρή πρόοδος μέσα στο παιχνίδι μετά τον εφιάλτη που ζουν εδώ και 225 αγωνιστικά λεπτά τότε ίσως φτάσει και λίγο παραπάνω από την αξιοπρέπεια η ομάδα. Μέσα από αυτή την εξέλιξη θα δυναμώσει η πίστη. Γιατί μόνο για πέταμα δεν είναι αυτοί οι παίκτες. Και φέτος είναι η πρώτη σεζόν που τα πράγματα πάνε χάλια, και μάλιστα περισσότερο από ποτέ, και πιστεύω πως οι παίκτες έχουν την μικρότερη ευθύνη. Η ευθύνη είναι του προπονητή που έφυγε και της διοίκησης όχι τόσο επειδή τον επέλεξε αλλά κυρίως γιατί ενώ είχε πρόσβαση στις προπονήσεις δεν έδρασε νωρίτερα. Ισως να μπορούσε να σώσει ακόμη κι αυτόν αν και μάλλον απίθανο. 

Με την ευκαιρία να ξαναπούμε ότι οι προπονήσεις δεν ήταν λίγες. Ηταν οι περισσότερες από ποτέ τα τελευταία χρόνια σε περίοδο προετοιμασίας και σε διάρκεια (σχεδόν 2,30 ωρες η κάθε μία) και σε ποσότητα μονάδων προπόνησης. Δεν ήταν της πλάκας. Ηταν στοχευμένες προπονήσεις για παιχνίδι κατοχής. Αλλά ήταν… μισές. Μετά τις πρώτες μέρες της προετοιμασίας όπου η ένταση, από την πρεμιέρα ακόμη, ήταν πολύ μεγαλύτερη από την συνηθισμένη οι προπονήσεις περιορίστηκαν μόνο στην τακτική χωρίς ένταση και χωρίς φυσική κατάσταση. Και επίσης η ομάδα μάθαινε παιχνίδι τακτικής λες και αυτή η κατοχή δεν θα χάνονταν ποτέ! Κι έτσι φτιάχτηκε μια ομάδα χωρίς φυσική κατάσταση που αντιδρούσε όταν έχανε την μπάλα μόνο με το ένστικτο και με τις δυνάμεις του κάθε παίκτη. Που όσο πέρναγε ο καιρός γινόταν όλο και πιο ανήμπορη αθλητικά μέχρι να φτάσουμε στο ημίχρονο του τρόμου και μετά στο τριήμερο του τρόμου. Τόσο τραγικά απλό. 

Σήμερα λοιπόν μην περιμένουμε θαύματα. Ομως η ΑΕΚ έχει πολύ ποιοτικούς παίκτες. Εχει καλό υλικό. Το να κάνεις ατομική κριτική σε μια ομάδα που κατέρρευσε για να βρεις τον περισσότερο… κακό είναι λάθος. θα τους δούμε όλους όταν η ομάδα ανακάμψει. Το θέμα είναι η ανάκαμψη. Δεν μπορεί να γίνει σήμερα. Ομως σήμερα σίγουρα θα δούμε μια ΑΕΚ να παίζει αυτό που μπορεί. Είναι λίγο αλλά θα είναι καλύτερο από αυτό που είδαμε στην προσπάθεια να παίξει αυτό που δεν μπορούσε. Και δεν εννοώ ότι δεν μπορούσε να παίξει ποδόσφαιρο κυριαρχείας. Σαφώς και μπορεί. Με την κατάλληλη ομως αθλητική υποστήριξη της αξίας του κάθε παίκτη και βέβαια όχι σαν να μην υπάρχει… αντίπαλος. Οχι όμως σήμερα. Αυτό που περιμένω ειναι μια ΑΕΚ με τριάδα πίσω και σίγουρα χωρίς Λιβάγια και Ολιβέιρα μαζί. Ξενέρωμα αυτό αλλά όταν είσαι σε ένα πλοίο που βουλιάζει δεν σκέφτεσαι τι θα γίνει το… αυτοκίνητο. Σκέφτεσαι την ζωή σου και την οικογένεια σου. Επίσης για να κάνεις οικονομία δυνάμεων θα πρέπει να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερους παίκτες που μπορούν να κρατάνε μπάλα. Να μην την επιστρέφουν εύκολα δηλαδή στον αντίπαλο. Αυτά. Το 100% που θα δώσουν όλοι όσοι παίξουν το θεωρώ δεδομένο. Οχι όμως και το πόσο διαφορά θα κάνει αυτό. 

Εγινε κάτι πρωτοφανές και τραγικό στην φετινή ΑΕΚ. Αλλά το πρωί της Δευτέρας ήταν η πρώτη μέρα της υπόλοιπως ζωής μας. Η επιστροφή του Ιλια έχει τις προδιαγραφές να γίνει η πιο πετυχημένη μεταγραφή των τελευταίων ετών. Ηρθε απλά ο καλύτερος για την θέση. Που δεν είναι μόνο οι μεταγραφές. Αλλωστε το καλοκαίρι που τελειώνει σε δυο μέρες οι μεταγραφές έγιναν με τρόπο που γνώρισε την… αποθέωση από τύπο και κόσμο. Ολο το πακέτο το είχε ΜΟΝΟ ο Ιλια σε αυτή την θέση. Και πλέον η εμπειρία είναι τεράστια και σίγουρα οι γνωριμίες πολλές περισσότερες. Η αντικατάσταση του Λυμπερόπουλου έγινε με την καλύτερη επιλογή. Μένει άλλη μία στην οποία ο νέος τεχνικός διευθυντής θα έχει τον βασικό ρόλο. Η επιλογή προπονητή είναι η πιο κρίσιμη των τελευταίων χρόνων. Ομως ας περιμένειλίγο. Σήμερα παίζουμε για την τιμή και την αξιοπρέπεια. Σε ένα τόπο ιερό με ένα τεχνικό τιμ που πιο ΑΕΚ δεν γίνεται. Κωστένογλου. Ατματζίδης. Παναγιωτάρας. Μιχαηλίδης. Και Πανουργιάς. Ο μόνος που είχε… προειδοποιήσει αλλά. Αξίζει να βάλουμε τα ονόματα των στρατιωτών μας. Είμαστε ΜΑΖΙ. Πάμε!

Υ.Γ: Χθες έγινε είδηση το ότι η ΑΕΚ δεν έχει πια μπαν. Δεν χρωστάει δηλαδή. Δεν κάναμε είδηση το ότι δεν υπάρχουν μπαμ γιατί δεν κάναμε είδηση και το ότι υπήρχαν. Γιατί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ είδηση. Θα ήταν είδηση αν η ΑΕΚ κατέβαινε την πρώτη αγωνιστική χωρίς ξένους επειδή θα είχε μπαν. Θα ήταν είδηση αν ο Λάνγκφορντ π.χ έλεγε δεν έρχομαι στην ΑΕΚ γιατί χρωστάει στον μάνατζερ του… Ντίξον τα μανατζερικά των δύο ετών που… δεν έπαιξε στην ΑΕΚ ο παίκτης. Ή στην πρώην ομάδα του Ατιτς τα χρήματα για την σεζόν που ο Ατιτς έπαιξε… εκεί. Κάτι τέτοια ήταν τα περίφημα μπαν. Σημαντικά όσο ο… χορηγός που ενημέρωσε ότι φεύγει μία ώρα πριν ανακοινωθεί επίσημα ότι… μένει. Περαστικά σας…