Έφτασε το πρώτο ντέρμπι της χρονιάς. Ο Παναθηναϊκός ερχεται στη Φιλαδελφεια. Τέσσερα παιχνίδια δυο ισοπαλίες, δύο νίκες της ΑΕΚ είναι τα αποτελέσματα απο την επιστροφή. Καθόλου άσχημα. Με όλα όσα έχουν γίνει απο τις 28 Απριλίου μέχρι σήμερα ένα είναι το σίγουρο. Διψάμε για μια νίκη σε ντέρμπι, διψάμε για λίγη χαρά. Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο απο το Πάσχα μεχρι σήμερα οι μόνες χαρές που πήραμε ήταν με κάποιες μεταγραφές. Οι νίκες ήταν όλες αυτονόητες και τα χτυπήματα πολλά. Σαν να έπεσε κατάρα από εκείνο το απόγευμα στη Φιλαδελφεια που γιορτάσαμε τα 100 χρόνια δεκάδες χιλιάδες ευτυχισμένοι άνθρωποι αποθεώνοντας ένα αερόστατο που… απέτυχε να απογειωθεί. Όταν είμαστε καλά είμαστε οι καλύτεροι. Τωρα σίγουρα δεν είμαστε καλά. Μια νίκη την Κυριακή σίγουρα δεν θα τα φτιάξει όλα με ένα μαγικό τρόπο. Όμως την έχει όλη η ΑΕΚ τεράστια ανάγκη. Εχει ανάγκη την χαρά και το φως να τρυπήσει αυτό το μαύρο σύννεφο.
Έχουμε τεράστια ανάγκη τη νίκη λοιπόν αλλά η αλήθεια είναι πως πολύ κακό αποτέλεσμα θα είναι μόνο η ήττα. Ακόμη και η ισοπαλία δηλαδή αν έρθει δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν καταστροφή. Ο Παναθηναϊκός θα μείνει 3 πόντους πίσω, ο Ολυμπιακος μπορεί να περάσει μάξιμουμ δυο βαθμούς μπροστά και τις επόμενες δυο αγωνιστικές υπάρχει πρώτα το ΠΑΟ - Ολυμπιακος και μετά έρχεται ο ΠΑΟΚ στη Φιλαδελφεια. Και ούτως ή άλλως είναι πολύ νωρίς ακόμη. Ένα όμως είναι το βέβαιο. Πρέπει όλοι όσοι είναι σήμερα στη Φιλαδέλφεια, εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου να δώσουν ότι έχουν και λίγο παραπάνω για τη νίκη. Δεν θα φέρει κάποιο τίτλο όμως θα μας φτιάξει το κέφι. Και στη φάση που είναι τώρα η ομάδα το έχει ανάγκη όσο λίγες φορές. Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που δεν έχει ακόμη αγωνιστική ταυτότητα. Αυτό μερικές φορές δεν είναι καλό και για τον αντίπαλο. Επί Γιοβάνοβιτς ήξερες ότι θα είναι δύσκολα όμως ήξερες και τι θα αντιμετωπίσεις. Αυτός ο Παναθηναϊκός, του Αλόνσο, μέχρι τώρα στη σεζόν έχει καταφέρει να σταθεί στα δύσκολα και τα έχει κάνει μούσκεμα στα παιχνίδια που έπρεπε υποχρεωτικά να κερδίσει απέναντι σε υποδεέστερους αντιπάλους. Στάθηκε όμως στο Άμστερνταμ με τρομερά βαρύ φορτίο από το πρώτο ματς, απέκλεισε μια πολύ καλύτερη του ομάδα, τη Λανς, και έφυγε και αήττητος από την Τούμπα απέναντι στη μοναδική ομάδα από τους διεκδικητές που δεν πάσχει από ψυχολογικά. Παρόμοιας δυσκολίας είναι για τον Παναθηναϊκό ο αποψινός αγώνας. Είναι μια ομάδα που σε έμψυχο υλικό έχει το καλύτερο εδώ και πολλά χρόνια. Έχει παίκτες με ποιότητα και προσωπικότητα και έχει και πάγκο που ήταν ακόμη και στην καλή εποχή του Γιοβάνοβιτς το αδύναμο σημείο του.
Η ΑΕΚ από την πλευρά της έχει σημαντικές απουσίες αλλά το μεγάλο ζητούμενο είναι να βρει ξανά την ορμή της και την αυτοπεποίθηση της. Αν δεν γίνει σήμερα απέναντι σε έναν αντίπαλο που όλα τα ντέρμπι της προηγουμενης διετίας είχαν διακύβευμα το ίδιο το πρωτάθλημα, ανεξάρτητα από το ποιος το κατέκτησε τελικά, τότε πότε θα γίνει; Βέβαια οι οι οιωνοί δεν είναι καλοί. Από το αποτέλεσμα της προηγούμενης Κυριακής με την Καλλιθέα και την εσωτερική τοξικότητα που υπάρχει εδώ και μήνες και φουντώνει σε τέτοιες στιγμές προσθέτοντας άλλα… 95 στα 5 πράγματα που μπορείς να πεις για τον Αλμέιδα και τους παίκτες του μέχρι τον τρόπο που βγήκε προς τα έξω αυτή η ιστορία με την… ΕΔΕ για τους μυϊκούς τραυματισμούς. Η ΑΕΚ όταν δεν είναι μια γροθιά είναι ακίνδυνη και αυτοί που τροφοδοτούν την εσωστρέφεια και την μιζέρια έχουν βρει πρόσφορο έδαφος ψάχνοντας παντού ακόμη κι εκεί που δεν υπάρχει θέμα.
Το ευχάριστο απόψε είναι πως στο ΝΑΟ θα είναι ο κόσμος του γηπέδου. Αυτός που ακόμη και με τη Νόα και με τη Λαμία δεν σταμάτησε να υποστηρίζει την ομάδα μέχρι το τελευταίο λεπτό. Οι αποδοκιμασίες μετά είναι ποδοσφαιρική αντίδραση. Όμως την ώρα της μάχης ο κόσμος της ΑΕΚ πρέπει να είναι εκεί. Σήμερα περισσότερο… ΠΑΜΕ. Να φτιάξουμε το κέφι μας…
