Έφτασε Παρασκευή και παρότι φαίνεται πως αυτό το πρωτάθλημα θα μείνει ένα συλλογικό τραύμα είμαστε υποχρεωμένοι να κοιτάξουμε μπροστά. Αλλά και πίσω. Στα δύο τελευταία πρωταθλήματα που είδαμε την κανονική ΑΕΚ που ονειρευόμασταν. Και το σύνθημα που μας μεγάλωσε, το “ΑΕΚ σημαίνει ΕΠΙΘΕΣΗ” να γίνεται πράξη όπως τις καλύτερες από τις χρονιές των 100 ετών ιστορίας. Τις χρονιές που το γέννησαν. Ζούμε ποδοσφαιρικά μια λαμπρή εποχή της ΑΕΚ και σε συνδυασμό με την κοσμογονία του γηπέδου, των Μουσείων, του προπονητηρίου, της πανίσχυρης διοίκησης και της έλλειψης χρεών είναι δεδομένο πως ζούμε την καλύτερη περίοδο στην ιστορία της ΑΕΚ. ΠΟΤΕ δεν τα είχαμε ΟΛΑ αυτα μαζί. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε γιατί η αλαζονεία, η αχαριστία και η... αμνησία τιμωρούνται. Δυστυχώς χάθηκε ένα πρωτάθλημα που μας πίκρανε πολύ επειδή ήταν ένα πρωτάθλημα που όχι μόνο εμείς αλλά όλοι, φανερά ή κρυφά, πίστευαν πως στο τέλος θα προστεθεί στη δική μας αίθουσα τροπαίων, στο μουσείο της ΑΕΚ.
Είναι δεδομένο πως στο ποδόσφαιρο αλλά και στη ζωή την τύχη σου τη φτιάχνεις μόνος σου. Η ΑΕΚ πρέπει να ασχοληθεί μόνο με τα λάθη της και να τα διορθώσει. Όμως η αλήθεια είναι πως η τύχη ήταν πολύ μακριά από την ΑΕΚ την σεζόν που έληξε. Από εκείνο το μαύρο βράδυ που χάσαμε τον Μιχάλη ένα μαύρο σύννεφο σκέπασε την Φιλαδέλφεια. Αν υπήρξε λίγη τύχη ήταν ίσως εκείνη τη βραδιά λίγες μέρες μετά αφού δεν θα μπορούσε η Ντινάμο να περάσει μέσα στη Φιλαδέλφεια…
Από εκεί και πέρα ήταν τόσες πολλές οι μικρές λεπτομέρειες που μία να πήγαινε διαφορετικά και αυτό το πρωτάθλημα θα είχε λήξει φυσιολογικά. Με φιέστα στην Αγία Σοφία. Όμως πρέπει να μείνουμε σε αυτά που καθορίζουμε μόνοι μας. Δεν μπορείς να περιμένεις από την τύχη αλλά όταν υπάρχει είναι φυσικά ευπρόσδεκτη. Η σεζόν ήταν πολύ διαφορετική από πέρυσι όμως δεν μένουν μόνο αρνητικά και δεν πρέπει το τελικό αποτέλεσμα να επηρεάσει την κρίση μας. Και ιδίως την κρίση της ομάδας.Η ΑΕΚ ήταν απόλυτη κυρίαρχη στα ντέρμπι της κανονικής περιόδου. Στα πλέι οφ έχασε τρία εκτός έδρας. Καθαρά ποδοσφαιρικά στο Καραϊσκάκη αλλά με 4 στα 5 γκολ - Μίκι μάους σε Λεωφόρο και Τούμπα. Στο σύνολο του πρωταθλήματος η ΑΕΚ ήταν μακράν η πιο δημιουργική και απειλητική για τον αντίπαλο ομάδα και πιο αποτελεσματική από ότι την σεζόν του Νταμπλ. Δεν πήγαν όλα τέλεια φυσικά αλλά όπως δεν πρέπει να νομίζουμε ότι έχουμε πάρει το πρωτάθλημα πριν παιχτούν τα παιχνίδια έτσι και δεν πρέπει να βλέπουμε το αποτέλεσμα της σεζόν, που παραλίγο να αλλάξει στο τελευταίο λεπτό του τελευταίου αγώνα και να ξεχνάμε τα παιχνίδια που παίχτηκαν.
Επίσης η ΑΕΚ έπαιξε 10 πολύ ανταγωνιστικά ματς στην Ευρώπη, που δεν υπήρχαν την προηγούμενη σεζόν και κατάφερε να παίξει σχεδόν σε όλα το παιχνίδι της ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα. Έπαιξε με τον τρόπο της παντού και ΠΑΝΤΑ. Έχασε και νίκησε με το ποδόσφαιρο της. Κι αν κάτι δεν πρέπει να αλλάξει με τίποτα είναι αυτό ακριβώς. Το ποδόσφαιρο της. Αυτό που κυριαρχεί πλέον στο παγκόσμιο στερέωμα όπως είδαμε πρόσφατα και στον τελικό Αταλάντα - Λεβερκούζεν. Πρέπει να συνεχίσει. Πρέπει να το εξελίξει. Χωρίς να κάνει ούτε ένα βήμα πίσω. Να έρθουν οι κατάλληλοι παίκτες και να αντικαταστήσουν αυτούς που δεν μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν στην πολύ πιο απαιτητική δεύτερη σεζόν Αλμέιδα. Κι αν πουληθεί κάποιος να έρθει στη θέση του ισάξιος ή καλύτερος. Από εκεί και πέρα είμαστε πλέον πολύ δυνατοί για να γυρίσουμε πίσω. Ούτε βήμα πίσω. Αυτό πρέπει να είναι το μόνο σύνθημα σε όλο τον οργανισμό ΑΕΚ.
