Η μέρα είναι ηλιόλουστη. Όση μαυρίλα κι αν υπάρχει στις καρδιές. Όση αβεβαιότητα και φόβος να υπάρχουν για το μέλλον, ο ήλιος είναι πάντα ήλιος. Και κοιτώντας εκεί μακριά στο απέραντο γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας που συναντιούνται έρχεται σαν αεράκι μια αισιόδοξη σκέψη. Η Σοφία ακούει μουσική και η καρδιά γεμίζει με αυτό το συναίσθημα που μοιάζει να είναι ευτυχία και προέρχεται από τα απλά και παντοτινά δωρεάν πράγματα που και στους πιο δύσκολους καιρούς είναι πάντα τα ίδια. Υπέροχα… 

Είναι μια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα. Απολύτως κατάλληλη για να διώξεις έναν… Βασιλιά. Με ψήφους, όχι με όπλα. Και επίσης μια υπέροχη μέρα για να μπει η σπορά για μια ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ. Που κανείς δεν θα μπορέσει  να την διώξει. Αλλά αυτό δεν το ξέρεις, ενώ ότι θα φύγει ο Βασιλιάς έμοιαζε βέβαιο. Το ραντεβού με τους καλούς φίλους εκεί στη στοά στη Βερανζέρου εν μέσω ψήφου και διαβουλεύσεων έμοιαζε πιο πολύ με μια ματιά ευθεία στον ήλιο την ώρα που νιώθεις πως πρέπει από κάπου να πάρεις δύναμη. Και μια φευγαλέα μυρωδιά από την Πολη. Που πάντα όταν κλείνεις τα μάτια έρχεται να σε βρει. Κι ας την άφησες με εκείνη την πίκρα που ένιωσες να σου ξεριζώνει την καρδιά. Τουλάχιστον πρόλαβες να μεταβιβάσεις την περιουσία σου Στο Αγιοταφικό Μετόχι του Φαναριού. Δεν θα την αγγίξουν οι “σκύλοι”. Είσαι ανεπιθύμητος εκεί που οι πρόγονοι σου ήταν πολύ πριν από τους προγόνους αυτών που σε έδιωξαν. Όμως η φλόγα μέσα σου δεν σβήνει. Έχεις δώσει όρκο πως και σε έναν αιώνα η Κωνσταντινούπολη θα είναι Ελλάδα. Στο μυαλό. Στην καρδιά. Στην πίστη. Θα μένει πάντα ζωντανή. Μαζί με το όνειρο. Όπως είχε γράψει ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στην επιστολή του προς την μαρτυρική πλέον Φιλαδέλφεια της μικρής Ασίας: Ερχομαι γρήγορα. Κρατα καλά και σταθερά τον θησαυρό της αλήθειας και της πίστεως, που έχεις, για να μην παρει κανεις την στέφανο της νίκης σου»… ΝΑΙ! Δεν θα χαθεί ποτέ η αλήθεια και η πίστη. Η Πόλη θα ζήσει. Θα κάνεις τα πάντα για αυτά Κωνσταντίνε. Κι ας μην μπορείς καν να φανταστείς αυτό το όμορφο πρωινό που σε λίγες ώρες θα καταφέρετε επιτέλους να μαζευτείτε όλοι μαζί το πόσο ξεπέρασε τις προσδοκίες σας αυτό που αποφασίσατε. Εσείς απλά θέλετε να ακούγεται το “Κωνσταντινούπολη” και τα παιδιά της Πόλης να έχουν λόγους για να βρίσκονται πιο συχνά. Τι καλύτερο από τον αθλητισμό; Θα βοηθηθεί και η μητέρα Ελλάς που έστελνε τα παιδιά της διαρκώς σε πολέμους και όλα τα άλλα έμεναν πίσω. Θα τους μάθετε τα σπορ… 

Ένα πράγμα έχει δείξει με βεβαιότητα η ιστορία. Πως την ώρα που την γράφεις δεν μπορείς να το συνειδητοποιήσεις. Ο Κωνσταντίνος δεν ξέρει τι θα ξεκινήσει λίγες ώρες μετά και κυρίως δεν μπορεί να φανταστεί πόσα μεγάλα και συγκινητικά θα χάσει στο βάθος του χρόνου… Είναι ένα Κυριακάτικο ηλιόλουστο πρωινό. Το ημερολόγιο, το καινούργιο που καθιερώθηκε στην Μάνα Ελλάδα ένα χρόνο πριν, έγραφε 13 Απριλίου. Του σωτηρίου έτους 1924.

Η μέρα είναι ηλιόλουστη. Είναι ένα υπέροχο ανοιξιάτικο πρωινό. Να, πέρασαν οι μέρες. Έφτασε το Σάββατο. Το ημερολόγιο γράφει 13 Απριλίου. Του σωτηρίου έτους 2024. Πόσο ταιριάζει ο ήλιος και το γαλάζιο του ουρανού με την ημέρα. Ειδικά σήμερα. Εκεί ψηλά που όταν κοιτάς “βλέπεις” τον Θεό κι ας μην τον βλέπεις. Ο Κώστας μόλις ξύπνησε. Σήμερα όλη η μέρα είναι αφιερωμένη στην ΑΕΚ. Έχουν υπάρξει και θα υπάρξουν, πρώτα ο Θεός, κι άλλες τέτοιες μέρες. Όμως καμία δεν θα είναι όπως σήμερα. Γιατί σήμερα είναι τα γενέθλια. Όλη η γη γιορτάζει γιατί κλείνει 100 χρόνια η Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως. Τι ευλογία να ζήσει αυτή τη μέρα. Είναι τα γενέθλια ενός Αιώνα. Δεν είναι απλά γενέθλια. Έχει περάσει κι άλλα πολλά όμως ο ΑΙώνας ε… Άλλο πράγμα. Η Φιλαδέλφεια περιμένει. Ω Θεέ τι ευτυχία. Θα πατήσει εκεί μια τέτοια μέρα. Και κάτω από τις πλάκες που κάποιες έχουν τα ονόματα μύθων βρίσκεται το ίδιο χώμα. Εκείνο που πάτησαν ο Κωνσταντίνος Σπανούδης και οι σύντροφοι του στο όνειρο που έγινε το μεγαλύτερο δώρο ζωής για εκατομμύρια ανθρώπους και για άλλους περισσότερους που έρχονται. Σε αυτό το Αέναο ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ. Σε αυτή την ιστορία που δεν έχει τέλος αλλά μόνο αρχή. 

Νωρίς είναι ακόμη. Αλλά αφού θυμήθηκες τον Σπανούδη και τους άγιους αυτούς ανθρώπους σου ήρθε μια όμορφη ιδέα. Βερανζέρου 24.  Είναι ακριβώς έναν αιώνα μετά. Σαν σήμερα. Τώρα δηλαδή, τέτοια ώρα, θα άρχισαν να μαζεύονται. Χ. Αλεξανδρίδης, Κ. Αναγνωσταράς, Π. Γεωργιάδης, Χ. Γεωργιάδης, Φωκίων Δημητριάδης, Κώστας Δημόπουλος, Νικηφόρος Ελεόπουλος, Ι. Εμμανουηλίδης, Κ. Ζαρίφης, Χ. Ζεμπούλης, Κ. Θεοφανίδης, Μιλτιάδης Ιερεμιάδης, Τ. Ιωάννου, Αιμίλιος Ιωνάς, Π. Καραγιάννης, Μ. Καροτσιέρης, Κ. Κωνσταντάρας, Β. Λαζαρίδης, Αλέξανδρος Μακρίδης, Κ. Μανιατάκης, Μ. Μαυρόπουλος, Ε. Παξιμαδάς, Κωνσταντίνος Σπανούδης, Α. Στρογγυλός, Ρ. Τριανταφυλλίδης, Β. Φρυδάς, Ι. Χρυσαφίδης, Κ. Χρυσόπουλος. Ας περάσω να τους πω ένα γεια, σκέφτηκε και γέλασε. 

Μετρό, Ομόνοια, χάρτες google, λίγο περπάτημα. Δεν έχεις πάρε δώσε με την αστυνομία, δεν κατεβαίνεις συχνά στο κέντρο, δεν ήξερες πως εκεί στεγάζεται πλέον αστυνομικό τμήμα. Πλησιάζεις διακριτικά. Λες καλημέρα στο σκοπό. Σου φαίνονται λίγο περίεργα τα ρούχα του αλλά τίποτα δεν μπορεί να σε προϊδεάσει για αυτό που θα ακολουθήσει. Καλημέρα σου λέει. Πες μια λέξη! ΑΕΚ του λες και ετοιμάζεσαι να εξηγήσεις. Α, ώστε εσύ είσαι λοιπόν. Έλα βιάσου. Έχεις λιγότερο από μια ώρα! Τι;;; Μα τι λέτε κύριε, του λες! Από περιέργεια ήρθα εδώ. Φεύγω! Πάω Φιλαδέλφεια για τα 100 χρόνια ΑΕΚ… Εσύ είπες το σύνθημα, εσύ είσαι ο εκλεκτός. Έλα μαζί μου!! Μειώνεται ο χρόνος… Μα δεν έκανα τίποτα του λες! Θα κάνεις κάτι σπουδαίο, απαντά ο αστυνομικός με την περίεργη στολή. Θα είναι από κάποιο ειδικό σώμα σκέφτεσαι. Ας μπω. Αστυνομία είναι, δεν κινδυνεύω. Θα σκέφτομαι πως είναι το μαγαζί των Ιωνάδων. Τι να με θέλει άραγε; Ευτυχώς έχω ταυτότητα μαζί μου. Είσαι έτοιμος; Για ποιο πράγμα, ρωτάς. Δεν έχω κάνει κάτι, επιμένεις! Βλέπεις εκείνο το σιδερένιο γραφείο; Το βλέπεις. Ένα σιδερένιο γραφείο, κολλημένο στον τοίχο. Τράβα το, σου λέει. Έχεις ρολόι; Έχεις 24 λεπτά! Αρχίζει και φοβάται ο Κώστας. Αλλά τραβάει το γραφείο. Από πίσω εμφανίζεται μια πόρτα. Θα έπαιρνε όρκο πως δεν υπήρχε πριν αλλά δεν είναι το μόνο παράξενο. Πέρνα μέσα. Θα μπω, τι διάλο; Αστυνομία είναι… 

Είσαι πάλι έξω στον δρόμο. Αλλά δεν είναι ο ίδιος δρόμος. Ταινία θα γυρίζουν…Ο Κώστας έχει παγώσει. Κοιτάει πίσω από εκεί που βγήκε. “Στοά ΛΟΥΞ” γράφει μια πινακίδα. Δεν είναι και… σκηνοθέτης αλλά απορεί που σε ταινία εποχής η ταμπέλα φαίνεται τόσο καινούργια. Βασικά κάνει άλλες σκέψεις αλλά είναι σίγουρος πως δεν κοιμάται, ξέρει ότι δεν έχει πιει και δεν είναι χρήστης ναρκωτικών. 

Από την Πόλη του είχε μείνει η συνήθεια. Στις 12 ήταν το ραντεβού, από τις 11.30 έφτασε. Έβγαλε το ρολόι από την εσωτερική τσέπη και ετοιμάστηκε για την αναμονή. Ήταν Κυριακή, ήταν και μέρα δημοψηφίσματος. Το μαγαζί θα ανοίξει μόνο για να βρεθούν όλοι μαζί. Ευκαιρία ήταν. Το δημοψήφισμα θα έφερνε σίγουρα το αποτέλεσμα που ήθελε. Σίγουρα σε λίγο καιρό θα επιστρέψει κι ο Ελευθέριος. Πρέπει να είναι έτοιμος. Και σήμερα μαζί με όλους τους φίλους και συνεργάτες, εκεί στην Μικρή Πόλη της Βερανζέρου 24 θα φτιάξουν ένα κλουμπ! Τι σύμπτωση. Βερανζέρου 24 και έτος ίδρυσης 24.  Τι σκέφτεται ο άνθρωπος για να περάσει η ώρα; Άντε, θα έρθει κανείς; Κοιτάει μακριά την στάση του Τραμ. Κανείς δεν κατέβηκε. Άντε με το επόμενο…

Θα ρωτήσω αυτό τον κύριο με το μουστάκι, σκέφτεται ο Κώστας. Ηθοποιός θα είναι. 

Τι ρούχα είναι αυτά που φοράει ο νεαρός, σκέφτεται ο Κωνσταντίνος. Τόσο πίσω έχω μείνει με τα πολιτικά και τα… Κωνσταντινουπολίτικα; 

Καλημέρα σας. Ποια ταινία είναι; Τι λες νέε μου; Ποιος είσαι; Τι θέλεις εδώ; Όλα τα μαγαζιά είναι κλειστά.  Μπλέξαμε, σκέφτηκε ο Κώστας. Πάω πίσω στο τμήμα πριν… αποτρελαθώ. Αλλά η πόρτα δεν ανοίγει. Κοιτάει το ρολόι. Είναι ακόμη 20 λεπτά. Έμπλεξα άσχημα, σκέφτεται. Αλλά που; Πως; Τι γίνεται εδώ; Όλα μοιάζουν σαν ταξίδι στον χρόνο…

Πως λέγεστε νεαρέ μου; Θέλετε βοήθεια; Σας βλέπω σε ταραχή. Κώστας! Εσείς; Ααα. Συνονόματος πασά μου! Κωνσταντίνος. Κωνσταντίνος Σπανούδης! Μα τι έπαθες; Έλα σε παρακαλώ, σύνελθε. 

Ο Κώστας ακούμπησε στον τοίχο, έκλεισε τα μάτια. Ξεράθηκε το στόμα του. Ή κάποιος του έχει στήσει πλάκα υπερπαραγωγή ή ταξίδεψε στον χρόνο. Θυμήθηκε τα λόγια του μπάτσου. “Είσαι ο εκλεκτός”…

Υπομονή παιδί μου. Σε λίγο θα έρθουν άλλοι 20. Ανάμεσα τους θα είναι και ιατρός. 

Κύριε Κωνσταντίνε μήπως θα μαζευτείτε για να φτιάξετε ένα κλουμπ;;; (Να είσαι καλά Μπουλμέτη. Καίρια ερώτηση). Ποιος είσαι παιδί μου; Είσαι αθλητής; Ποιος σε ενημέρωσε; Κύριε Κωνσταντίνε δεν μου κάνετε πλάκα ε; Τι σημαίνει αυτό; Εσύ πως ξέρεις για το κλουμπ; Έχετε σκεφτεί κάποιο όνομα κύριε Κωνσταντίνε; Ένωση Κωνσταντινουπόλεως παιδί μου. Αλλά θα μιλήσουμε όλοι μαζί. Κάποιοι θέλουν να βάλουν και το αθλητική. Δεν είναι κακή ιδέα. Κύριε Κωνσταντίνε από υγεία πως είσαστε; Δεν θέλω να αλλάξω την… ιστορία! Τι λες παιδί μου; Τι έπαθες; Υπομονή. Θα έρθει ιατρός! Εγώ έχω συνέλθει κύριε Κωνσταντίνε. Εσείς αντέχετε να δείτε τι θα φτιάξετε σήμερα;;; 

Ο Κωνσταντίνος είχε επισκεφτεί τρελοκομείο στην Κωνσταντινούπολη. Άραγε αυτό το παιδί δεν έχει οικογένεια να τον βοηθήσει; Του χάιδεψε το κεφάλι. Μπορώ να σας φιλήσω το χέρι κύριε Κωνσταντίνε; Δεν είμαι ιερεύς παιδί μου. Είσαστε όμως ΙΕΡΟΣ. Ξέρετε πόσα εκατομμύρια θα ήθελαν να είναι στη θέση μου; Σε παρακαλώ σεβάσου την ηλικία μου και τα βάσανα μου. Κύριε Κωνσταντίνε τι ημερομηνία έχουμε σήμερα; Ακόμη δεν έχεις μάθει το Γρηγοριανό, νέο παιδί; Κοντεύει χρόνος που μας το επέβαλαν. Είναι 13 Απριλίου του 1924. Τι ερώτηση είναι αυτή; Θέλετε να καθίσετε κύριε Κωνσταντίνε; Δεν πρέπει να αλλάξουμε την ιστορία! Πες μου αμέσως τι εννοείς! Σερσερής είσαι; Όχι! Για κάποιο λόγο ήρθα εδώ. Πρέπει να ξέρετε τι θα πετύχετε σήμερα. Αλλά θα δώσετε όρκο πως ότι γίνει στα επόμενα 12 λεπτά που μας έμειναν θα τα κρατήσετε ΜΟΝΟ για εσάς. Λέγε Γιαβρί μου! Δεν έχω χρόνο για χάσιμο. 

Η σιωπή έγινε τόσο… θορυβώδης που νομίζεις ότι σκέπασε κάθε θόρυβο της φύσης. Ο Κωνσταντίνος προχώρησε την συζήτηση. Συνέχισε γιαβρί μου! Ξέρεις το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος; Πολέμησα τον προδότη Βασιλέα αλλά δεν θα οφείλεται σε εμένα η αποπομπή του. Μην γινόμαστε υπερβολικοί. Κύριο Κωνσταντίνε ποιο δημοψήφισμα μου λέτε. Έρχομαι από το μέλλον. Σήμερα για μένα είναι Σάββατο. 13 Απριλίου 2024! Το 1932 η Αθλητική Ενωση Κωνσταντινουπόλεως θα κατακτήσει το πρώτο κύπελλο. Τι λες κουζούμ; Ναι κύριε Κωνσταντίνε. Στο τελευταίο παιχνίδι του Νεγρεπόντη. Θα βάλει και γκολ! 

Ο Κωνσταντίνος έπιασε τον Κώστα από τους ώμους. Δεν σέβεσαι τα άσπρα μου μαλλιά; Ορίστε κύριε Κωνσταντίνε! Να η φωτογραφία με το κύπελλο. Το πρώτο! Ο Κωνσταντίνος κοίταξε την φωτογραφία. Αυτό είναι κάδρο. Δεν είναι κάδρο. Για να μην χάσουμε τον λίγο χρόνο που έχουμε ας πούμε πως είναι φωτογραφική μηχανή. Το 1939 και το 1940 θα κερδίσει η ΑΕΚ το πρωτάθλημα! Δυο στη σειρά. Ποια είναι η ΑΕΚ; Η Αθλητική Ενωση Κωνσταντιμουπόλεως κύριε Κωνσταντίνε. Ωραία ιδέα. Εν συντομία ΑΕΚ! Αλλά τα πρώτα χρόνια θα λέμε το Κωνσταντινουπόλεως. Πρέπει να δηλώνουμε από που είμαστε και γιατί φτιάξαμε αυτό το κλουμπ. Μην φοβάστε κύριε Κωνσταντίνε. 16 χρόνια μέχρι το 1940 και 84 = 100. Ένας αιώνας θα είναι μόνο η αρχή! Και ξέρετε κύριε Κωνσταντίνε! Στα 100 χρόνια θα παίζει στο ίδιο γήπεδο από το 1926. Σε δύο χρόνια από σήμερα θα κάνετε την μεγαλύτερη κίνηση της ιστορίας μετά τη σημερινή. Ο Πανάγιος Τάφος θα δωρίσει την έκταση. Στη Νέα Φιλαδέλφεια! Και το Κράτος θα την παραχωρήσει στην ΑΕΚ. Εσείς και ο Βενιζέλος θα κλείσετε τη συμφωνία! Είσαστε καλά; Σας βλέπω ταραγμένο. Συνήλθα εγώ, μην μου πάθετε κάτι εσείς. Μην αλλάξουμε την ιστορία! Δεν θα έχει τέλος αλλά σήμερα είναι η αρχή. Και χωρίς εσάς δεν θα γίνει ποτέ! Συνεχίζω. Μην με ρωτήσετε τίποτα εκτός ΑΕΚ. Το 1962 το γήπεδο από χωράφι θα γίνει Παλάτι! Θα το δω;; Όλα θα τα βλέπετε! Θα με θυμούνται; Για ΠΑΝΤΑ! 

Μην κλαίτε, σας παρακαλώ. Σε λίγο θα έρθουν οι άλλοι. Τι θα τους πείτε; Ότι συγκινήθηκα γιατί σήμερα ξεκινάμε κάτι μεγάλο γιαβρί μου. Κοιτάξτε το γήπεδο. Κόσμος. Η ομάδα της Βαρκελώνης, παγκόσμια δύναμη στα εγκαίνια. Ο βασιλεύς της Ισπανίας θα παρακολουθήσει τον αγώνα! Όλος αυτός ο κόσμος θα έρθει για την ομάδα της Ενώσεως παιδί μου; Όλοι Κωνσταντινουπολίτες; Πως βρέθηκαν τόσοι πολλοί; Κύριε Κωνσταντίνε. Η ΑΕΚ θα γίνει το σύμβολο όλων των προσφύγων. Θα είναι η πατρίδα που εμείς δεν γνωρίσαμε κι εσείς αφήσατε πίσω, διωγμένοι! Και θα την αγαπήσουν από όλη την Ελλάδα. Θα γίνει ομάδα παγκόσμια. Αλλά πάντα θα είμαστε η Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως…

Παιδί μου! Γιαβρί μου!  Τι μπερεκέτι μου έκανες… Τόσοι φίλαθλοι ΑΕΚ; Κύριε Κωνσταντίνε το 1968 στην καλαθόσφαιρα η ΑΕΚ θα πάρει το κύπελλο Ευρώπης! Πρώτη από όλες τις ομαδες της Ελλάδας! Ξέρετε που θα γίνει ο Τελικός; Στο Παναθηναϊκό στάδιο! Ξέρετε πόσος κόσμος θα πάει; 80.000 εντός Σταδίου και άλλες 100.000 στους γύρω δρόμους. Και όλη η Ελλάδα θα βγει στους δρόμους για την ΑΕΚ. Τι μου λες;; Τι μου λες;; Προορίζεται για τέτοια μεγαλεία η Ενωσις;;; 

Θα πάρει κι άλλα πρωταθλήματα. Κι άλλα Ευρωπαϊκά στην καλαθόσφαιρα. Σε όλα τα σπορ. Μα εμείς με τρία σπορ λέμε να ξεκινήσουμε. Θα γίνουν κι άλλα κύριε Κωνσταντίνε. Θα υπάρξουν συνεχιστές σας. Δεν θα έχουμε τους πιο πλούσιους, δεν θα είναι πάντα ικανοί κάποιοι δεν θα είναι και τίμιοι. Θα κλέψουν την ΑΕΚ. Ποτέ τους άλλους… Θα πέσουμε πολλές φορές αλλά θα ξανασηκωθούμε. Και η ΑΕΚ μας θα γιγαντωθεί! Δεν με νοιάζουν τα τρόπαια γιαβρί μου. Αν έχεις καλούς αθλητές και φλόγα στην καρδιά θα έρθουν μόνα τους. Θα έχουμε αθλητικό πνεύμα; Θα ζει μαζί με την ΑΕΚ η λαχτάρα για την Πόλη μας; Για τις πατρίδες μας; Θα λέμε την ιστορία μας; Ναι κύριε Κωνσταντίνε. Θα είναι πολύ πάνω από αυτό που ονειρεύεστε σήμερα. Και ξέρετε ποιο είναι το καλύτερο. Θα σας το πω για το τέλος. Τελειώνει ο χρόνος μας… 

Το γήπεδο γκρεμίστηκε. Και σαν από θαύμα χτίστηκε ξανά μετά από 19 χρόνια. Δείτε το! Ω ΘΕΕ ΜΟΥ! Τι είναι αυτό; Είπαμε. Μιλάμε μόνο για ΑΕΚ και όταν φύγω πείτε στον εαυτό σας πως είδατε ένα όνειρο. Το ίδιο θα πω κι εγώ. Ποιοι είναι αυτοί οι τέσσερις στις φωτογραφίες; Εγώ θα τους φέρω στην ομάδα; ΟΛΟΥΣ εσείς θα τους φέρετε κύριε Κωνσταντίνε. Εις τους αιώνες των αιώνων. Οι τρεις είναι οι τρεις μεγαλύτεροι παίκτες του αιώνα. Οι τρεις με την ανοικτή φανέλα. Κίτρινη είναι, μην αγχώνεστε απλά η φωτογραφία είναι της… εποχής σας. Ο τέταρτος με την σκούρα φανέλα θα μπορούσε να είναι εδώ σήμερα. Μαζί σας. Να υπογράψει την ίδρυση, να παίξει τερματοφύλακας στην ομάδα, να πηγαίνει μετά να βλέπει την ομάδα στο μπάσκετ και να πλένει τα ρούχα των αθλητών του στίβου… 

Με συγκινείς παιδί μου. Θα γεννήσει τέτοια αισθήματα η Ενωσις; Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι θα χάσετε κύριε Κωνσταντίνε. Αλλά είπαμε. Εσείς θα είσαστε πάντα εδώ. Κοιτάξτε! Η φωτογραφία σας στο Μουσείο της ομάδας! Ω ΘΕΕ ΜΟΥ! Τι έκανα για να το αξίζω αυτό; Ένα κλουμπ θέλουμε να φτιάξουμε! Και υπάρχει και άλλο Μουσείο. Για τις πατρίδες μας κύριε Κωνσταντίνε. Πόλη, Μικρά Ασία, Πόντος. Θα είσαστε ΟΛΟΙ εκεί. Για πάντα. Τελείωσε ο χρόνος. Μην μου κλαίτε τώρα στο τέλος. Έχετε κάτι πολύ σπουδαίο να κάνετε σε λίγα λεπτά. Και να ξέρετε κάτι. Αυτό το γήπεδο είναι δισέγγονο της προσφυγιάς. Κι ανήκει στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας. Όπως και η ΑΕΚ μας. Αυτό θα μπορούσα να το πω εγώ! Απλά θα έλεγα πως είναι παιδί της προσφυγιάς. Να σας πω κάτι κύριε Κωνσταντίνε. Εσείς το είπατε. Καλή αρχή! Εκατομμύρια ψυχές σας ευγνωμονούν… 

Η πόρτα εμφανίστηκε. Ο Κώστας την άνοιξε. Έριξε ένα βλέμμα πίσω του, φευγαλέο. Είχαν έρθει άλλοι δύο που έμοιαζαν σαν αδέρφια. Μάλλον θα ήταν. Ψύχραιμος ο κύριος Κωνσταντίνος. Σήμερα θα φτιάξουμε το κλουμπ, ακούστηκε η φωνή. Η πόρτα έκλεισε. Ένας αστυνομικός τον ρώτησε τι ήθελε. Βρήκα αυτό που ήθελα. Καλό σας μεσημέρι. Υπέροχη μέρα σήμερα…