Από το φιλόξενο Ζάγκρεμπ την Τρίτη κατευθείαν στο φιλόξενο… Καραϊσκάκη, της Τετάρτη. Δεν είναι ειρωνικό. Ήταν δύο πολύ ήσυχα βράδια. Στο Ζάγκρεμπ επειδή αποδείχτηκε πως δεν μπορούσε να είναι αλλιώς, στο Καραϊσκάκη επειδή δεν έπαιζε ο Ολυμπιακός αλλά η καλύτερη ομάδα του κόσμου αυτή την εποχή με την μεγάλη Σεβίλλη. Μέρες παράξενες, που λέει και το τραγούδι. Το “θαυμάσιες μέρες” θα το πρόσθετα με μεγάλη χαρά αλλά δυστυχώς δεν είναι θαυμάσιες ποτέ οι μέρες πένθους. Το παράξενο είναι να πηγαίνεις στο Ζάγκρεμπ μετά από όλα αυτά και αν είναι από τα πιο ήρεμα ταξίδια και από τις καλύτερες έδρες για φιλοξενούμενο. Όλοι όσοι ήρθαμε σε επαφή μας φέρθηκαν παραπάνω από καλά, το γήπεδο μόνο εχθρικό δεν ήταν. Σίγουρα έπαιξαν ρόλο οι τύψεις, δεν ξέρω πόσο μέτρησαν οι προειδοποιήσεις της ΟΥΕΦΑ, όμως ως εμπειρία ήταν ένα ήσυχο ταξίδι κι ένα ήσυχο βράδυ στο γήπεδο. Για όλους. Η ΑΕΚ όπως συμβαίνει πάντα τον τελευταίο χρόνο το έκανε και όμορφο. Θα πλέαμε σε πελάγη ευτυχίας αν δεν είχαμε πένθος κι αν, τουλάχιστον εγώ, δεν είχα και τον φόβο για το Σάββατο όχι μέσα αλλά έξω από τον αγωνιστικό χώρο. Που κι αυτός ο φόβος από το πένθος ξεκινάει. Έμειναν δυο μέρες. Αγωνιστικά είναι τρομερά δύσκολο να αλλάξει κάτι. Η ΑΕΚ ξέρει πλέον πολύ καλά την Ντινάμο και έχει και ρυθμό που τόσο της έλειψε το πρώτο ημίχρονο στο Μάξιμιρ…
Είναι πραγματικά πολύ νωρίς όμως το πράγμα δείχνει που πάει. Η ΑΕΚ είναι ένα χρόνο… πιο έτοιμη από την περυσινή που ήταν η καλύτερη που είδαμε τα πολλά τελευταία χρόνια και χωρίς αμφισβήτηση η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Δύσκολα μπορεί να σταματηθεί καθαρά αγωνιστικά. Υπάρχουν όμως και πολλοί άλλοι παράμετροι. Στο αγωνιστικό όμως κομμάτι ο αγώνας του Ζάγκρεμπ έδωσε στίγμα. Και όχι μόνο το δεύτερο ημίχρονο. Και το πρώτο. Εκεί που φάνηκε πως και στην κακή της μέρα αυτή η ομάδα δεν επιτρέπει στον αντίπαλο ακόμη κι όταν κυριαρχεί να της κάνει μεγάλες ευκαιρίες. Φάνηκε με γυμνό μάτι, επιβεβαιώθηκε κι από τους αριθμούς με τα Χ Goals των δύο ομάδων. Αυτό δείχνει πως παρότι στο Ζάγκρεμπ υπήρχε πρόβλημα βασικά στις αποστάσεις, κλασικό σημάδι έλλειψης ρυθμού, έχει τερματοφύλακα, σέντερ μπακ και αμυντικά χάφ που ακόμη κι όταν ο αντίπαλος καταφέρνει να φτάσει κοντά στην περιοχή της μπορούν να τον κάνουν όσο λιγότερο απειλητικό χρειάζεται.
Το γκολ προήλθε από ένα φάουλ που ψάξαμε πάρα πολύ στο μόνιτορ να δούμε αν και πως έγινε και το 1-0 ήταν από τη μία ένα δίκαιο σκορ κι από την άλλη όχι ιδιαίτερα ψηλό εμπόδιο για την διαφορετική ΑΕΚ του δευτέρου ημιχρόνου. Υπήρχε και η εύνοια της τύχης στην κατά λάθος απόκρουση του Μιχαϊλιτσένκο μπροστά στο τέρμα αλλά στην ίδια φάση η μπάλα στρώθηκε από τύχη στον παίκτη που εκτέλεσε και πιστεύω πως θα έκανε το 1-0 αν δεν υπήρχε το… κεφάλι του Ουκρανού. Η άλλη μεγάλη ευκαιρία του πρώτου ημιχρόνου ήταν η μοναδική της ΑΕΚ. Η μαγική διαγώνια πάσα του Τσούμπερ και η απίστευτη απόκρουση του Λιβάκοβιτς στο σουτ του Λιβάι…
Αν η ΑΕΚ δυσκολεύτηκε στο πρώτο ημίχρονο η Ντινάμο στο δεύτερο έπεσε σε… κυκλώνα. Δεν λέω τυφώνα γιατί είναι ακόμη Αύγουστος και δεν πρέπει να στερέψουμε από λέξεις για αυτή την ΑΕΚ. Η ομάδα ισοφάρισε 15 λεπτά μετά την έναρξη του πρώτου ημιχρόνου και μέχρι τότε δεν είχε πατηθεί το… χορτάρι της περιοχής του Στάνκοβιτς από παίκτη που φορούσε μπλε. Δεν μπορεί να το επιβεβαιώσει κάποιος αλλά ειλικρινά άρχισα να… πανηγυρίζω μόλις ο Λιβάι έδωσε αυτή την τέλεια πάσα στον Τσούμπερ. Τον πιο αξιόπιστο παίκτη της ΑΕΚ σε θέση βολής στο αντίπαλο τέρμα. Ο τρόπος που έφερε την μπάλα ακριβώς όπως την ήθελε στο δεξί του πόδι ήταν ονειρικός το πλασέ απέναντι σε έναν τερματοφύλακα παγκόσμιας κλάσης απλά τέλειο. Άραγε έχουν ζητήσει συγνώμη έστω κι από μέσα τους όλοι όσοι έλεγαν πως πιάστηκε κορόιδο η ΑΕΚ που πλήρωσε ένα εκατομμύριο για τον Τζούμπερ που ήταν πρώην παίκτης…
Στο δεύτερο γκολ όλες οι ενέργειες είναι μαγικές. Ξεκινάμε με τον τρόπο που ξεμαρκαρίστηκε ο Πισάρο. Μετά το μαγικό τακουνάκι του Αραούχο γιατί είναι άλλο να τον δεις και άλλο να τον βρεις. Δύσκολα και τα δύο, ο αρχηγός που θα επέστρεφε Οκτώβριο τα έκανε και τα δύο τέλεια ανήμερα της Παναγίας. Μετά ο Μεξικάνος έδωσε τον ορισμό της ασίστ. Τόσα καλά που αν δεν ερχόταν τρέιλερ ο Κωστάκης να βάλει τον Λιβάκοβιτς μέσα θα είχε πάει συστημένη στον Λιβάι. Μπορούσε σχετικά εύκολα να την βάλει αυτός. Αλλά πρόλαβε ο Κώστας και χάρισε ένα ιστορικό στιγμιότυπο. Μια φωτογραφία που θα συμβολίζει την απάντηση της ΑΕΚ. Την υψωμένη γροθιά της!
Πέρα από τα γκολ όμως, πέρα από τον τρόπο που έπαιξε η ΑΕΚ στο δεύτερο ημίχρονο και τα όσα έκαναν στο χόρτο οι πρωταγωνιστές της μεγάλης ανατροπής, πάνω από όλα αυτά μετράει ο τρόπος που η ομάδα του Αλμέιδα προσεγγίσει τα παιχνίδια. Με την ρεβάνς στη Νέα Φιλαδέλφεια, μετά από ένα δύσκολο πρώτο ημίχρονο το 1-1 σχεδόν για όλες τις ομάδες θα ήταν μια χαρά αποτέλεσμα. Μπροστά στα μάτια μου είδα τον Μάνταλο με το σκορ στο 1-1 να προλαβαίνει το… ball boy και να δίνει γρήγορα την μπάλα για να χτυπηθεί ένα πλάγιο. Δεν είναι το πρόσωπο. Είναι το “ΜΟΝΟ ΝΙΚΗ” που εξέφρασε εκείνη την ώρα ο Πέτρος ως μέλος της ομάδας. Ήταν ΟΛΟΙ. Και πάνω από όλα ήταν ο Ματίας…
