Το κείμενο θα ξεκίναγε σήμερα με το αποτέλεσμα και την ανάλυση του αγώνα της Τρίτης. Της προηγούμενης Τρίτης. Και το τι θα έπρεπε να γίνει στο Ζάγκρεμπ ανήμερα της Παναγίας για να περάσει η ΑΕΚ στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ. Το πρωί της Δευτέρας έγραφα πως “Έφτασε η ευλογημένη μέρα λοιπόν. Σχεδόν. Κάτι ώρες έμειναν. Το check in έχει ήδη γίνει και στα δύο αεροπλάνα και πρώτα ο Θεός αύριο βλέπουμε ΑΕΚΑΡΑ το ΝΑΟ. Τι υπέροχος Αύγουστος. Έξι αγώνες της ΑΕΚ, οι τέσσερις στο ΝΑΟ. Και μετά ο Σεπτέμβρης μπαίνει με ταξιδάκι στον Βόλο. Υγεία να έχουμε μόνο να βλέπουμε την ΑΕΚάρα μας. Κι ας… χάνει πότε πότε”…
Δυστυχώς το “πρώτα ο Θεός” αποδείχτηκε πάλι ανατριχιαστικά προφητικό, η θέση στα δύο αεροπλάνα έμεινε κενή, η Τρίτη μόνο ευλογημένη δεν ήταν και όλοι όσοι αισθάνονται άνθρωποι δεν έχουν την υγειά τους από το βράδυ της Δευτέρας. Το χειρότερο όλων όμως, το πιο τραγικό και αξεπέραστο είναι ότι μια μάνα κι ένας πατέρας δεν έχουν το παιδί τους. Όλοι χάσαμε ένας ΑΔΕΡΦΟ αλλά η οικογένεια του Μιχάλη έχασε το παιδί της. Χωρίς κανένα λόγο, χωρίς να φταίει σε τίποτα. Και το ανατριχιαστικό είναι πως ο καθένας θα μπορούσε να είναι στη θέση του. Εγώ, εσύ, το παιδί σου, ο αδερφός σου, ο κολλητός σου. Οι περισσότεροι αν όχι όλοι που διαβάζουμε αυτές τις γραμμές έχουν περάσει όμορφες ανέμελες ώρες εκεί γύρω στον Αετό σε μέρες που δεν υπάρχει αγώνας. Πόσοι παραπάνω παραμονή αγώνα και μάλιστα τόσο μεγάλου…
Η οικογένεια του Μιχάλη και πάνω από όλα ο ίδιος ο αδικοχαμένος αδερφός μας είναι η τραγωδία της Δευτέρας. Όλα τα άλλα δυστυχώς ή ευτυχώς ξαναγίνονται. Ότι άλλο χάλασε το βράδυ της Δευτέρας και ότι άλλο θα γίνει στους αγώνες ή στην πειθαρχική της ΟΥΕΦΑ, κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα θα ξαναγίνουν όπως ήταν. Και μπορεί να είναι και καλύτερα. Ο Μιχάλης δεν γυρίζει πίσω. Θα είναι πάντα μαζί μας νοερά αλλά η μάνα του δεν θα τον αγκαλιάσει ξανά. Θα μπορούσα να είμαι εγώ, εσύ, ο οποιοσδήποτε πέρασε κάποιες όμορφες ώρες στο πιο όμορφο μέρος του κόσμου ή πήγε εκεί για να πάρει το εισιτήριο του και έκατσε να πιει έναν καφέ ή να τσιμπήσει κάτι. Και ακόμη χειρότερα το παιδί μου ή το παιδί σου. Τι μπορούμε να κάνουμε για να απαλύνουμε τον πόνο αυτής της οικογένειας. Δυστυχώς τίποτα δεν μπορεί να το διορθώσει το κακό…
Ο Μιχάλης δεν θα ξεχαστεί ποτέ, θα είναι εδώ για πάντα αλλά δυστυχώς μόνο νοερά. Αν μπορούμε να κάνουμε κάτι πέρα από τα αυτονόητα είναι να έχουμε πάντα στο μυαλό μας τα λόγια του πατέρα του. Τα λόγια του πατέρα του Αλκή. Τα λόγια του πατέρα του Φιλοπουλου που η μνήμη του αμαυρώθηκε από τους δολοφόνους που οργάνωσαν και καθοδήγησαν τους εισαγόμενους δολοφόνους στο έγκλημα της Δευτέρας. Τα λόγια όσων έχασαν παιδιά χωρίς κανένα λόγο. Να κρατήσουμε και τα λόγια του Δημήτρη Χατζηχρήστου:
Για το αν προβλέπει βεντέτα μεταξύ ΑΕΚτζήδων και Παναθηναϊκών: Μακάρι να μην ξεσπάσει και να μην καούν τα χλωρά μαζί με τα ξερά”…. Δεν σημαίνει ότι όποιον Παναθηναϊκό βρίσκουν πρέπει να τον τσακίζουν για αντίποινα. Βγαίνουν όμως κάποιοι Παναθηναϊκοί στα σόσιαλ και κοκορεύονται. Βγαίνουν και γράφουν "ήμουν κι εγώ εκεί με τα αδέλφια μας τους Κροάτες". Έχουν συναίσθηση τι κάνουν; Οι Παναθηναϊκοί κρεμούσαν για χρόνια τα πανό με τον δολοφονημένο Φιλόπουλο… Μακάρι να μη γίνουμε κι εμείς ο ΑΕΚτζήδες δολοφόνοι, αυτό έχω να πω. Έχουν γίνει από άλλες ομάδες, εμείς δεν πρέπει».
Είναι ίσως αντιδημοφιλής άποψη την ώρα που υπάρχει δικαιολογημένος βρασμός ψυχής. Όμως είναι σοφή κουβέντα. Ας προσπαθήσουν να την έχουν όλοι στο μυαλό τους και κυρίως αυτοί που πρέπει. Το πιο σημαντικό αυτή την στιγμή είναι ο κύκλος του αίματος να κλείσει εδώ… ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!
Η δικαιοσύνη ψάχνει να βρει το πρόσωπο που έκανε την δολοφονία. Όμως η απόφαση για τον Αλκή και η κοινή ποινή σε ΟΛΟΥΣ έχει δείξει τον δρόμο. Oι πρώτοι 30 προφυλακίστηκαν χθες. Σήμερα παίρνουν σειρά άλλοι 30. Το ποιοι συνελήφθησαν και μπαίνουν από χθες Κορυδαλλό και θα κάτσουν στο εδώλιο αρκεί μόνο του για να απαντήσει στους άθλιους που στηριγμένοι σε ένα διαβιβαστικό της συμφοράς που αποκλείεται να εξελιχθεί σε πόρισμα της αστυνομίας προσπαθούν για μικροποδοσφαιρικές σκοπιμότητες να κάνουν το άσπρο μαύρο με τα αισχρά σενάρια περί ραντεβού που αμαυρώνουν την μνήμη του Μιχάλη. Δεν μιλάω για κάποιους τυφλούς οπαδούς, αυτοί συνήθως ανώνυμα μπορούν να λένε ότι θέλουν. Εδώ το άλλο το νούμερο καμάρωνε ότι ήταν εκεί και τώρα κρύβεται. Μιλάω για τους διάφορους που αμαυρώνουν την μνήμη του Μιχάλη που μαχαιρώθηκε πισώπλατα απλά για να βρουν κάποια ευθύνη της ΑΕΚ σε όλο αυτό λες και αυτό είναι το ζητούμενο. Μα τι άνθρωποι υπάρχουν…
Τον Μιχάλη τον σκότωσε βασανιστικά Κροάτης ή Έλληνας δολοφόνος. Όμως σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει μόνο το θύμα και οι δολοφόνοι του στην υπόθεση όπως στην περίπτωση του επίσης ΑΔΕΡΦΟΥ μας Αλκη. Πρόκειται για μια δολοφονία με φυσικούς και πάρα πολλούς ηθικούς αυτουργούς. Η μοίρα του Αλκή δυστυχώς ήταν προδιαγεγραμμένη από την στιγμή που οι δολοφόνοι του αποφάσισαν να πάνε να σκοτώσουν όποιον βρουν μπροστά τους έξω από το γήπεδο της αγαπημένης του ομάδας. Κανείς δεν μπορούσε να τους σταματήσει, κανείς εκτός από τους ίδιους δεν μπορούσε να γνωρίζει το διεστραμμένο τους σχέδιο. Στον θάνατο του Μιχάλη δεν ήταν μόνο το φονικό όπλο και η κακία των ανθρώπων…
Τον Μιχάλη εκτός από του δολοφόνο του και τους πάνω από 100 συνεργούς του, Έλληνες και Κροάτες, τον σκότωσε και η ανικανότητα μαζί με την αδιαφορία κάποιων που έχουν ορκιστεί και πληρώνονται για να προστατεύουν τον κάθε ανύποπτο φιλήσυχο Μιχάλη, Κώστα, Γιώργο, Αλκή, Μαρία, Δήμητρα, Ελένη, Αλεξάνδρα… Είναι το απόλυτο φιάσκο όσο εγώ θυμάμαι τον εαυτό μου και θα μπορούσε ακόμη και να μας κάνει να σκάσουμε κι ένα απλό ειρωνικό χαμόγελο μερικές μέρες μετά λοιδορώντας τους επιτελείς της Ελληνικής Αστυνομίας αν από τύχη δεν υπήρχε η δολοφονία του Μιχάλη. Δυστυχώς όμως η επιχείρηση Ραντανπλαν των επιτελών της ΕΛ.ΑΣ στοίχισε την ζωή σε ένα νέο παιδί…
Επιμένω στους επιτελείς της ΕΛ.ΑΣ και όχι γενικά στην αστυνομία γιατί όσο αντιδημοφιλές κι αν είναι αυτή την ώρα της μεγάλης και δικαιολογημένης οργής πρέπει να θυμόμαστε πως ούτε όλοι οι Κροάτες είναι Ναζί και δολοφόνοι, ούτε όλοι οι Παναθηναϊκοί είναι Μπατράνηδες και δολοφόνοι, ούτε όλοι οι αστυνομικοί είναι υπεύθυνοι για το φιάσκο που οδήγησε στη δολοφονία του Μιχάλη. Υπάρχουν φανταστικοί άνθρωποι Κροάτες, υπάρχουν φίλοι μας και χιλιάδες άγνωστοι μας Παναθηναϊκοί που αισθάνονται ντροπή μόνο που υποστηρίζουν την ίδια ομάδα με αυτά τα καθάρματα και υπάρχουν χιλιάδες αστυνομικοί που θα ενεργούσαν πολύ πιο σωστά και κάπου στα ψηλά θα διαβάζαμε πως Κροάτες οπαδοί λόγω της απαγόρευσης επέστρεψαν στην πατρίδα τους. Υπάρχουν κι αυτοί οι 6-7 της ομάδας ΔΙΑΣ που ζήτησαν άδεια να εμπλακούν παρότι ήξεραν ότι θα μπορούσε να τους στοιχίσει και την ζωή η εμπλοκή με 150 καθάρματα δολοφόνους. “Θα σκοτωθούνε” είπαν στο κέντρο. Το κέντρο απάντησε όχι. Ο Αττικάρχης είχε απαντήσει στην ΑΕΚ δυο ώρες πριν το φονικό πως όλα είναι υπό έλεγχο. Κάποιοι θεώρησαν δεδομένο πως μετά από τόσο μεγάλο ταξίδι το τάγμα δολοφόνων θα πέσει για… ύπνο. Κάποιοι θεώρησαν αρκετό να στείλουν για παρακολούθηση δεκάδων αυτοκινήτων με σεσημασμένους χούλιγκαν δύο φουκαράδες με μια μηχανή…
Αυτοί οι “κάποιοι” για εμάς είναι γνωστοί στην αστυνομία και στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου. Πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη ώστε και η αστυνομία να βγάλει από πάνω της αυτή την ντροπή. Όσο γίνεται. Κι όταν λέμε δικαιοσύνη οι ποινές πρέπει να είναι πολύ αυστηρές. Όπως είναι σε οποιονδήποτε έχοντας θέση ευθύνης προκαλεί με εγκληματική αμέλεια βλάβη και πολύ χειρότερα τον θάνατο συνανθρώπων του. Ένας καπετάνιος, ένας μηχανικός, ένας υπεύθυνος ασφάλειας, ένας οδηγός λεωφορείου… Οπως ο σταθμάρχης των Τεμπών! Ένας από τους 10-15 άχρηστους επιτελείς της αστυνομίας να έκανε το σωστό ο Μιχαλάκης θα ζούσε και τώρα θα περίμενε με αγωνία να δει στην τηλεόραση τη ρεβάνς. Και εκτός όλων των άλλων εξαιτίας ενός εκ των αχρήστων να σπιλώνεται και η μνήμη του πριν ακόμη την κηδεία με τον απίθανο ισχυρισμό ότι έπεσε θύμα δολοφονίας σε ραντεβού θανάτου. Ντροπή στον ξεφτιλισμένο άχρηστο και ακόμη μεγαλύτερη ντροπή στα παπαγαλάκια που το χρησιμοποίησαν για δικούς τους λόγους. Ντροπή σας σκουπίδια.
Και μέσα σε όλη την μαυρίλα και την θλίψη έχεις και τα αμετανόητα σκουπίδια που δεν μπόρεσαν και δεν θα μπορέσουν ποτέ να χωνέψουν το θαύμα της ΑΕΚ και του Μελισσανίδη με την ανέγερση του καλύτερου γηπέδου στην Ελλάδα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Δεν σεβάστηκαν τίποτα και έβγαλαν πάλι τον πόνο τους ψάχνωντας δικαίωση στα κόμπλεξ αλλά και τις πληρωμένες σκοπιμότητες κάποιων από αυτούς με την δολοφονία ενός νέου και αθώου ανθρώπου. Πραγματικά μόνο κατώτερα είδη ανθρώπου θα μπορούσαν να εξισώσουν τις ευθύνες των δολοφόνων και της αστυνομίας με το ότι το γήπεδο έγινε στον ιδιόκτητο χώρο της ΑΕΚ και όχι στα σκουπίδια ή όπου αλλού ήθελαν να την εξορίσουν για να παίζει για πάντα εκτός έδρας όπως γινόταν 20 χρόνια στο ΟΑΚΑ. Ντροπή σας!
