Εκεί αρκετές ώρες μετά τα μεσάνυχτα της Πέμπτης αφού πλέον είχαν τελειώσει όλα και η εκπομπή και έμεινα μόνος με το replay tv να παίζει το παιχνίδι το μυαλό ταξίδεψε ξανά όπως στα εγκαίνια και με τον Ιωνικό. Σκέφτηκα όλους αυτούς που έλειπαν το βράδυ της Πέμπτης, αυτό το μαγικό βράδυ που μετράει πολύ παραπάνω από ένα ξεκάθαρο προβάδισμα πρόκρισης στον τελικό. Γιατί ότι είχε φτιαχτεί με τόσο κόπο, δουλειά και όμορφες στιγμές ως δεσμός μεταξύ της ΑΕΚ του Αλμέιδα και του λαού της με ορόσημο το ΝΑΟ πολλαπλασιάστηκε τόσο που ούτε εμείς το έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει. Και γιατί αυτή η βραδιά ήταν με αυτούς. Μετά από 4 καταραμένα χρόνια. Μετά από τόσα που τραβήξαμε. Τόσα άδεια βράδια. Και κάποια από τα αδέρφια μας που έζησαν όλα αυτά τα βράδια έλειπαν την Πέμπτη. Με τελευταίο που έφυγε ενώ έφτασε τόσο κοντά σε άλλη μια λύτρωση, μετά την μεγαλύτερη όλων την επιστροφή στο ΝΑΟ, τον Γιώργο. Αλλά και τόσους άλλους. Ολους όσους ήταν στο πανό και άλλους τόσους που ήταν είναι και θα είναι πάντα στις καρδιές όλων των προσφιλών τους προσώπων αλλά και στο μυαλό και στις καρδιές όλων μας κι ας μην τους γνωρίζαμε τους περισσότερους προσωπικά. Στα ίδια μέρη είχαμε συναντηθεί, κλάψει και γελάσει. Αιώνια δεσμευμένοι σε αυτόν τον παντοτινό αδιάρρηκτο δεσμό. Ησασταν κι εσείς κάπου εκεί, είμαστε ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ. 

Ο μεγάλος θριαμβευτής της Πέμπτης ήταν σίγουρα ο Ματίας Αλμέιδα. Ομως πριν πάμε στον προπονητή που μας έστειλε ο Θεός να πούμε πως ο άλλος μεγάλος θριαμβευτής ήταν ο κόσμος της ΑΕΚ. Οσοι πόνταραν στη διακοπή, στην αναστροφή και στην αυτοκαταστροφή πήραν το πουλμανάκι τους και σε 21 λεπτά ήταν στου Ρέντη χωρίς κανένα πρόβλημα. Και με 3 γκολ στις αποσκευές. Πιο μεγάλος φόβος για… αναστροφή εκεί υπήρχε. Ηδη η θύρα 7 κίνησε τις διαδικασίες για απόλυση Μίτσελ. Κατά τα άλλα οι εγκληματικές οργανώσεις σας φταίνε, με var και ξένους διαιτητές που χρειάζονται να το ξαναδούν για να δώσουν πέναλτι στην λαβή ελευθέρας πάλης με πόδια και χέρια που έκανε ο Ντόι στον Γκατσίνοβιτς. Ο κόσμος της ΑΕΚ λοιπόν όχι μόνο δεν έδωσε το παραμικρό δικαίωμα αλλά έδειξε πως δεν βοηθάει μόνο με την φωνή του αλλά και την προστασία που μπορεί να της παρέχει. Ετσι πρέπει να προχωρήσουμε, έτσι η Φιλαδέλφεια θα είναι πάντα γεμάτη και το μεγαλύτερο όπλο της ΑΕΚ για να κερδίσει ότι δικαιούται μέσα στο γήπεδο. 

Σε ότι αφορά το παιχνίδι έχουμε πει και έχουμε αναλύσει πλέον τα πάντα αλλά να επαναλάβω ότι χαίρομαι περισσότερο από την μεγάλη νίκη και μάλιστα με αυτούς το ότι πέτυχε ακόμη μεγαλύτερη νίκη ο Ματίας Αλμέιδα. ΠΡΙΝ τον αγώνα είχα γράψει πως όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα των επιλογών, που ήμουν βέβαιος πως θα γίνουν στην ενδεκάδα μόλις ανακοινώθηκε η αποστολή, τα κέρδη θα είναι μεγάλα για το μέλλον αυτού του υπέροχου γκρουπ όμως είναι πραγματικά υπέροχο το ότι το ποδόσφαιρο δικαίωσε τον Ματίας και στον συγκεκριμένο αγώνα. Και ήταν ίσως η πρώτη φορά φέτος που η ΑΕΚ σε 3-4 κρίσιμες στιγμές είχε και την εύνοια της τύχης. Γιατί το άξιζε ενώ δεν το άξιζε ο Ολυμπιακός. Σε ευχαριστώ Θεέ της μπάλας. Και μετά από αυτό που ζήσαμε την Πέμπτη ας πάρουμε όλοι μας κάποια μαθήματα. Ιδίως για το πόσο γρήγορα βγάζουμε συμπεράσματα και πόσο εύκολα καταδικάζουμε παίκτες. Για παράδειγμα ο Τζαβέλλας κι ο Μήτογλου είναι οι αναπληρωματικοί στόπερ της ΑΕΚ. Πόσο καλύτερο δίδυμο είναι το βασικό του Ολυμπιακού με Σωκράτη και Ντόη; Ποιο δεξί μπακ του Ολυμπιακού είναι καλύτερο από τον αναπληρωματικό Σιντιμπέ; Ο Ρέαμτσουκ πόσο καλύτερος είναι από τον Χατζισαφί που παίζει βασικότατος επειδή τραυματίστηκε ο Μοχαμαντί; Δεν συζητάμε καν για σύγκριση Στάνκοβιτς με τον Τσολάκη, τον… Μαρτίνες του λιμανιού με τα mind games που προκαλούν μόνο γέλιο στον εκτελεστή πέναλτι. Αλλά σε κάθε περίπτωση μην παίρνουμε έναν έναν. Η ομάδα ΑΕΚ όποιος και να παίξει είναι ομάδα. Ο Ολυμπιακός όποιος και να παίξει δεν είναι ομάδα. Έχει κάποιους παίκτες με ξεχωριστό ταλέντο αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο σε βάθος χρόνου να μην επικρατήσει η πραγματική ομάδα. Και καταλήγω ξανά πως μετά από την στρατηγική επιλογή του Ματίας την Πέμπτη η ΑΕΚ είναι πιο ΟΜΑΔΑ από ποτέ. Και θα ήταν ακόμη κι αν το ματς έληγε 2-1 ή ακόμη και 1-1. Όπως φάνηκε το να χάσει η ΑΕΚ δεν θα μπορούσε να γίνει ακόμη κι αν ο Ρούμπαμπας γύρναγε… ανάποδα που έλεγε και μια ψυχή. Γιατί ο τρόπος που μπήκαν οι παίκτες της ΑΕΚ μέσα και πήγαιναν στις προσωπικές μονομαχίες από την αρχή ως το τέλος τα είπε όλα. Και επίσης χωρίς να είναι αυτή η επιδίωξη του ο Ματίας κατάφερε να κάνει πάσα το μεγάλο “πρέπει” στον αντίπαλο. Από εκεί που η ΑΕΚ έπρεπε να σπάσει την κατάρα και να γράψει ιστορία πρώτη φορά στην Αγία Σοφία με αυτούς, ξαφνικά ο Ολυμπιακός έπρεπε να κερδίσει τα… δεύτερα της ΑΕΚ. Τελικά έφαγε τρία. Και το πράγμα έγινε ακόμη καλύτερο την επόμενη μέρα που η πρώτη αντίδραση ήταν η ανακοίνωση του Μαρινάκη για την Σούπερ Λιγκ 2, την… Κηφισιά και την Λάρισα που την έχει ο κουμπάρος της Ντόρας. Έτσι ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό… Για το τέλος να συγχαρώ τον Ολυμπιακό που πέρασε για πάντα στην ιστορία του ΝΑΟΥ μας. Κανείς άλλος δεν θα πετύχει το πρώτο αυτογκόλ στην Αγία Σοφία. Ο πρώτος είναι πρώτος, ο δεύτερος… τίποτα.