Το πρωτάθλημα ξανάρχισε υπέροχα. Και η Τετάρτη ήταν σίγουρα ΑΕΚομέρα. Οι ΑΕΚτζήδες θα κάνουν καλύτερα Χριστούγεννα από όλους. Η νίκη με τη Λαμία ήταν το πιο αναμενόμενο αποτέλεσμα. Όμως η γκέλα του Ολυμπιακού στα Γιάννενα από 2-0 μπροστά στο σκορ και η ακόμη μεγαλύτερη του ΠΑΟ στη Νίκαια που όχι μόνο δε νίκησε στο τέλος όπως έκανε πολλές φορές στον πρώτο γύρο αλλά ισοφαρίστηκε στο 84 σε 1-1 μόνο αναμενόμενες δεν ήταν. Και κακά τα ψέμματα αυτά τα δύο αποτελέσματα ήταν όλα τα λεφτά. Απλά η ΑΕΚ είχε φροντίσει προκαταβολικά να εκμεταλλευτεί αυτά τα στραβοπατήματα με τη δική της νίκη. Έτσι αποκαταστάθηκε η αδικία του Καραϊσκάκη. Και η βαθμολογία διαμορφώθηκε όπως θα ήταν αν είχε έρθει εκείνο το διπλό.
Το ευχάριστο, εκτός όλων των άλλων, φέτος είναι πως κανείς Αεκτζής δεν θα σκέφτεται ούτε μέσα του να πει:” μην ασχολείστε με τους άλλους”. Η ΑΕΚ πάει για πρωτάθλημα και σε ένα πρωτάθλημα όπως αποδείχτηκε το 2018 το σημαντικότερο όλων είναι πάντα τι κάνει η ΑΕΚ όμως ΤΕΡΑΣΤΙΟ ρόλο παίζει το τι θα κάνουν και οι ανταγωνιστές της. Άλλωστε η πορεία της ΑΕΚ στον πρώτο γύρο μόνο για 8 πόντους πίσω από την κορυφή δεν ήταν. Αν ο Παναθηναϊκός δεν είχε κάνει αυτό το απίστευτο 12 στα 13 η ΑΕΚ θα ήταν πολύ ψηλότερα. Έτσι όπως έκανε το απίστευτο ρεκόρ μπορεί το ποδόσφαιρο να του γυρίσει κάποια πράγματα πίσω από την… ανάποδη. Νωρίς είναι ακόμη για να πούμε ότι ξεκίνησε η… επιστροφή.
Το θέμα όμως πάντα είναι η ΑΕΚ. Μια ΑΕΚ που κι αυτή όπως όλες οι ομάδες εμφανίστηκε επηρεασμένη από την διακοπή. Έχοντας όμως ως έξτρα τα πολλά προβλήματα απουσιών που ουσιαστικά την ανάγκασαν να αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού της αφού δεν είχε κανέναν από τους ακραίους μεσοεπιθετικους που έπαιξαν στον πρώτο γύρο, βασικούς και αναπληρωματικούς ήταν αναμενόμενο να είναι διαφορετική. Όμως αυτό που είπε ο Αλμέιδα στην συνέντευξη πριν το ματς το είδαμε. Η ένταση είναι αδιαπραγμάτευτη και η ΑΕΚ είχε και την ένταση και την υπομονή βέβαια και την επιμονή. Και το κυριότερο είχε στον πάγκο έναν παίκτη με στοιχεία διαφορετικά που μπήκε στο παιχνίδι την κατάλληλη στιγμή…
Ο Τομ Βαν Φερτ μπήκε την ώρα που η ΑΕΚ άρχισε να σφίγγει περισσότερο τον κλοιό έχοντας κουράσει τη Λαμία με την πίεση από το πρώτο λεπτό που θα μπορούσε να έχει φέρει και νωρίτερα το γκολ. H μπάλα ήρθε μέσα στην περιοχή, έγιναν σωστές σέντρες και ο Ολλανδός έκανε αυτό που ξέρει πολύ καλά και για αυτό η ΑΕΚ πλήρωσε και τον έφερε. Η σέντρα του Μάνταλου αλλά και του Ρότα στο τέλος ήταν καταπληκτικές αλλά οι εκτελέσεις ήταν αυτές που τις ανέδειξαν.
Τα επόμενα δύο παιχνίδια θα είναι πολύ δυσκολότερα. Εκτός έδρας με επικίνδυνες ομάδες και βέβαια μην ξεχνάμε τι έπαθε η ΑΕΚ από τον επόμενο της αντίπαλο στη Ριζούπολη. Μια ήττα που ακόμη την κυνηγάει και την βρίσκει μπροστά της. Μόνο με αυτή την φυσιολογική νίκη με τον Βόλο η διαφορά με τον ΠΑΟ θα ήταν 3 πόντοι, δηλαδή το ντέρμπι στη Φιλαδέλφεια. Η ΑΕΚ πρέπει να πάει στο Βόλο με τον κόσμο της και να πάρει το ματς. Με 1-2 έξτρα παίκτες που δεν έπαιξαν την Τετάρτη αλλά κυρίως να πάει σαν ΑΕΚ. Είναι εξαιρετικά κρίσιμη στροφή. Όμως ένα συναίσθημα υπάρχει μόνο. Ανυπομονησία να την ξαναδούμε.
Η Τετάρτη δεν ήταν υπέροχη μόνο λόγω της νίκης της ΑΕΚ και των απωλειών που είχαν οι άλλοι δύο. Ήταν και λόγω του έπους της Βασίλισσας. Γιατί ήταν έπος. Ήταν μια τεράστια ανατροπή, μια τεράστια νίκη, μια τεράστια πρόκριση. Μια ομάδα με μεγάλα προβλήματα από τραυματισμούς και απουσίες, χωρίς τον κόσμο της που στο προηγούμενο, και μοιραίο για την έδρα της, ματς είχε παίξει τεράστιο ρόλο στην ανατροπή κατάφερε να γράψει ένα έπος. Η εξέλιξη του αγώνα ήταν απίστευτη όμως την πιο κατάλληλη στιγμή μίλησε η καρδιά και η φανέλα. Η άμυνα στο δεύτερο ημίχρονο ήταν εκπληκτική. Μυθική. Το πάθος για την ανατροπή έφτιαξε όλο τον κόσμο και μεγάλωσε την στεναχώρια όσων ήθελαν να είναι κοντά της και δεν μπόρεσαν εξαιτίας των απαράδεκτων επεισοδίων. Υπάρχει τώρα ένα δύσκολο και σημαντικό παιχνίδι μπροστά. Με τον ΠΑΟΚ στα Λιόσια. Αξίζει αυτή η ομάδα να έχει τον κόσμο της σε αυτό το ματς. Και κυρίως τον χρειάζεται.
