Στο ποδόσφαιρο λένε πως ο σπουδαιότερος αγώνας είναι ο επόμενος. Δεν υπάρχει όμως μεγαλύτερη επιβεβαίωση από αυτήν που ζούμε αυτές τις μέρες. Ο επόμενος αγώνας δεν είναι ένας αγώνας. Είναι 19 χρόνια υπομονής, μάχης για το αυτονόητο, εξορίας και δυστυχώς απωλειών. Είναι το τέλος 19 ετών εκτός έδρας! Ποια ομάδα θα άντεχε; Ποια ομάδα έχει αντέξει στην Ελλάδα χωρίς έδρα; Και όσοι λένε πως τα τσιμέντα δεν παίζουν μπάλα έχουν απόλυτο δίκιο. Αλλά μιλάνε για κάτι άλλο. Οχι για τη Νέα Φιλαδέλφεια…

 Φυσικά η ΑΕΚ δεν πήρε όλα τα πρωταθλήματα που έγιναν όταν είχε έδρα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ούτε θα τα σαρώσει όλα από εδώ και πέρα. Αλλά πλέον από την επόμενη ευλογημένη Δευτέρα όλα θα παίζονται στα ίσια. Ο καθένας στο δικό του γήπεδο. Και το δικό μας θα είναι πλέον το καλύτερο. Η προηγούμενη φορά που είχαμε φύγει από το σπίτι ήταν από το 1985 εώς το 1987. Αιώνας μας είχε φανεί. Που να ξέραμε. Η πρώτη χρονιά στο ΟΑΚΑ με τον Γκμοχ κάπως τσούλησε παρότι η ΑΕΚ ερχόταν από τρομερή σεζόν και θα μπορούσε και πρωτάθλημα στη Φιλαδέλφεια και η δεύτερη χρονιά στο ΟΑΚΑ ήταν πραγματικός εφιάλτης. Τελείωσε με Αλέφαντο και εκτός Ευρώπης. Και με μια τεράστια απώλεια. Τον άνθρωπο μας, τον στήριγμα μας. Τον Θωμά Μαύρο. Κι όμως την επόμενη σεζόν η επιστροφή στη Φιλαδέλφεια παραλίγο να κάνει μόνη της την διαφορά. Μια ομάδα ερείπιο μεταμορφώθηκε με 2-3 μεταγραφές και κέρδισε όλα τα ματς στο Ναό εκτός από το παιχνίδι με τον ΠΑΟ που το έφαγε στο 89 κάτω από τα πόδια ο Κοφινάς και έγινε 2-2. Μόνο με την έδρα. Κι αν δεν είχε φάει το διπλό χτύπημα στην Πάτρα κι από τον Κοσκωτά στο κύπελλο θα το έπαιρνε κι ας έκανε μόνο δυο διπλά σε ολόκληρο πρωταθλημα. Αυτή είναι η Φιλαδέλφεια. Ελάτε….

Η ΑΕΚ μπαίνει στο γήπεδο της με ένα βαθμό περισσότερο από το φαβορί. Γιατί το φαβορί ήταν, είναι και θα είναι για αρκετό καιρό ακόμη ο Ολυμπιακός. Δεν το γράφω όπως οι… προπονητές πριν από παιχνίδια για να φύγει το άγχος και να πάει στον αντίπαλο. Έτσι κι αλλιώς πόσο άγχος ακόμη να έχει ο Ολυμπιακός; Οταν όλος ο μηχανισμός των ΜΜΕ Μαρινάκη έχει πέσει με τα μούτρα στην προπαγάνδα μήπως καταφέρει να μην παίξει η ΑΕΚ έστω 1-2 αγώνες ακόμη στη Φιλαδέλφεια. Βέβαια ο Μάρτιος είναι μακριά κι ακόμη και τάφρο με… κροκόδειλους να ζήταγε η Πολυζώη θα ήταν έτοιμη. Τότε θα έρθουν. 

Mέχρι τότε έχουμε πολύ καιρό ακόμη. Όμως στον Ολυμπιακό φαίνεται πως έχουν καταλάβει καλύτερα από όλους το πόσο δυναμώνει την ΑΕΚ η μεγάλη επιστροφή. Και φέτος δεν έχουν και Κλάνταμπεργκ παρότι τα παπαγαλάκια μας είχαν ζαλίσει πως δεν θα αφήσει με τίποτα η ΟΥΕΦΑ να χαθεί το… κελεπούρι. Καλή είναι και η Αίγυπτος. Δεν ξεκινάει φέτος βέβαια αυτό. Από το 2013 ακόμη σταθερά και με όσα μέσα διέθεταν πολέμησαν την ΑΕΚ και προσωπικά τον Μελισσανίδη στην προσπάθεια να γυρίσει η ΑΕΚΑΡΑ στο σπίτι της. Γιατί ξέρουν καλύτερα. Δεν είναι τυχαίο πως φέτος που ο ΠΑΟ έχει κάνει καταπληκτικό ξεκίνημα με πέντε νίκες σε πέντε αγώνες έχοντας ξεφύγει εφτά βαθμούς μπροστά από τον Ολυμπιακό και από την πλευρά του Πειραιά και των ΜΜΕ Μαρινάκη δεν έχει πέσει ούτε… “ντουφεκιά” προς Λεωφόρο. Και στον Πειραιά δεν έχουν άδικο. Όπως είπε κι ο Γκατσίνοβιτς έχουμε και την έδρα, και τον προπονητή και την ποιότητα για να πάρουμε πρωτάθλημα. Το έχω γράψει πριν ξεκινήσει η σεζόν και η πίστη δεν χάθηκε ούτε με τα δυο στραβοπατήματα. Τα έχουμε όλα. Θέλουμε και λίγη τύχη. Θα την φτιάξουμε κι αυτή. Κάτι μέρες έμειναν. Τα βεγγαλικά μας μάτια θα ξαναδουν τις κίτρινες φανέλες εκεί που άρχισαν όλα. Και εκεί που θα γίνονται για πάντα. Ποιος μπορεί να μην τραγουδάει 95 λεπτά; Ποιος μπορεί να μην δώσει και την ψυχή του;