Ήρθε λοιπόν το πρώτο ντέρμπι. Το περιμέναμε από την ημέρα της κλήρωσης. Όμως δεν έχουμε τους 9 βαθμούς που περιμέναμε όταν είδαμε το πρόγραμμα. Έγινε η στραβή με τον Βόλο και θα γίνουν κι άλλες. Δεν είναι και το πιο συνηθισμένο να γράφεις κάτι τέτοιο πριν από ντέρμπι αλλά μην ξεχνάμε πως η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που ξεκίνησε από την αρχή με νέο προπονητή, πολλούς νέους σημαντικούς παίκτες και με ένα πολύ απαιτητικό πλάνο που για να ολοκληρωθεί και να αρχίσει να λειτουργεί σε όλες τις πτυχές του χρειάζεται αυτό που είναι το πιο δύσκολο να βρεθεί στο ποδόσφαιρο. Χρόνο. Θα υποφέρουμε λοιπόν μέχρι να πάρουμε φόρα. Όμως αν ο δρόμος προς τα εκεί δεν κοπεί απότομα θα γίνει όμορφος. Και θα οδηγήσει στη γη της επαγγελίας. Πιστεύω δεν θα κάνει πίσω ο Ματίας σε αυτό τον δρόμο. Δεν θα πρέπει να κάνει κανείς πίσω. Να αντέξουμε όλες τις στραβές. Αρκεί να βλέπουμε πως κάτι υπάρχει μπροστά. Και νομίζω πως βλέποντας την μεγάλη εικόνα η ΑΕΚ αν μη τι άλλο δεν πάει στην τύχη και δεν περιμένει θαύματα αλλά να αποδώσει η δουλειά και η προσπάθεια που γίνεται. Λίγη τύχη βέβαια θα τη χρειαστεί. Γιατί κακά τα ψέματα τα αποτελέσματα φέρνουν πιο γρήγορα την πίστη. Κι όταν έχεις υποφέρει για να τα πάρεις η πίστη γίνεται μεγαλύτερη. Φέτος η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που βασίζεται στην πίστη. Του ενός στον άλλον. Και όλων σε έναν. 

Θα έρθουν λοιπόν κι άλλες στραβές. Όχι σήμερα, όμως. Στη Λεωφόρο η ΑΕΚ δεν πρέπει να χάσει. Είναι η ώρα του πρώτου μεγάλου ντέρμπι και ο Παναθηναϊκός του 2022 και των 9 βαθμών και της πρώτης θέσης το κάνει ακόμη μεγαλύτερο όμως πάντα και στα δύσκολα χρόνια των δύο ομάδων αυτό το ντέρμπι ήταν πάντα ντέρμπι. Σε ένα γήπεδο αγαπημένο για όλους που θα κοχλάζει, σε ένα γήπεδο έδρα. ΕΔΡΑ που επιτέλους κι εμείς θα έχουμε σε λίγες μέρες μετά από 19 χρόνια. Κάτι τρελές μείνανε που λέγαμε και στο στρατό. Με κανένα αποτέλεσμα δεν τελειώνει κάτι σήμερα. Όμως όπως ανυπομονούσα να ξαναδώ την ΑΕΚ με τον ΠΑΣ κι ας υπήρχε η απογοήτευση από την ήττα με τον Βόλο, ανυπομονώ επί δύο να την δω σε ντέρμπι και μάλιστα εκτός έδρας. Ακόμη καλύτερα. Σε μια έδρα εχθρική μετά από δύο, αλλά ουσιαστικά τρία εντός έδρας ματς, έτσι όπως κάναμε την Λαμία, η ΑΕΚ στη Λεωφόρο δίνει εξετάσεις.

Είναι οι πρώτες εξετάσεις αυτού του τύπου. Φυσικά όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα δεν κόβεται, ακόμη τα σχολεία δεν έχουν ανοίξει. Αλλά ωραία θα είναι να τις περάσει. Περιμένω μια ΑΕΚ με ένταση και πάθος όπως σε όλα τα παιχνίδια μέχρι τώρα. Με τις βασικές της αρχές που μπήκαν πολύ νωρίς. Δεν περιμένω πως θα αφήσει χώρους ο Παναθηναϊκός. Ο Γιοβάνοβιτς είναι σοβαρός άνθρωπος και προπονητής. Εκτός όλων των άλλων πρέπει να προετοιμάσει την ομάδα του απέναντι σε δύο ή και τρεις σχηματισμούς γιατί με τον κουβά που πήγαμε την προηγούμενη Κυριακή στην εντεκάδα αλλά περισσότερο στην διάταξη της ΑΕΚ, ουδείς γνωρίζει ποιες θα είναι οι τελικές αποφάσεις του Ματίας για το πως θα παραταχθεί η ομάδα. Και να ξέρεις τους 11 είναι δεδομένο πως με την δουλειά που έχει γίνει μπορούν οι ίδιοι να παίξουν σε τρεις διαφορετικούς σχηματισμούς. Η να αλλάξουν τον αρχικό μέσα στο παιχνίδι με μια απλή εντολή και χωρίς αλλαγή. Όλοι ήδη ξέρουν όμως τι πρέπει να φοβούνται από την ΑΕΚ. Θα πιέσει ψηλά και κανείς παίκτης του αντιπάλου από τα στόπερ μέχρι των Πέρεθ, που παίζουν σημαντικό ρόλο στο άμεσο ποδόσφαιρο του Γιοβάνοβιτς, δεν θα έχουν άνεση για να βγάλουν τριαντάρες - σαραντάρες μπαλιές ανενόχλητοι για τα εξτρέμ. Από εκεί και πέρα η ΑΕΚ στο δημιουργικό κομμάτι παραμένει μυστήριο. Ίσως και ο ίδιος ο Αλμέιδα δεν ξέρει πότε οι παίκτες ποιότητας που έχει μαζέψει στη μεσοεπιθετική γραμμή θα μπορέσουν να συνδυάσουν και να βγάλουν την ποιότητα τους συνδυαστικά. Όμως με υπομονή και πολλή δουλειά που κανείς δεν αμφισβητεί ότι γίνεται η ώρα θα έρθει. 

Δεν ξέρουμε σε ποιο βαθμό θα είναι σήμερα βελτιωμένη η ομάδα στη δημιουργία και τι χώρους θα βρει. Πιστεύω δεν θα βρει. Όμως όπως και να παραταχθεί η ΑΕΚ θα πρέπει να δούμε στην πράξη. Κανένα παιχνίδι δεν κρίνεται όταν ανακοινώνονται οι εντεκάδες και οι διατάξεις. Όσοι σκέφτονται τα προφανή σε τέτοια παιχνίδια συνήθως πέφτουν τελείως έξω. Θυμάμαι πόσο… σατανικό είχε θεωρηθεί το 2006 τον Οκτώβριο ότι ο Βίκτορ Μουνιόθ  είχε βάλει κορυφή Παπαδόπουλο και Σαλπιγγίδη επειδή η ΑΕΚ είχε Δέλλα και Τσιρίλο. Όλοι λέγανε πως δεν τους έπιαναν ούτε με.. λάσο. Τελικά ο ΠΑΟ έβαλε γκολ με… κεφαλιά και κανείς από τους δύο δεν έφυγε μια φορά στην πλάτη της άμυνας. Παρεμπιπτόντως σε εκείνο το ματς ο Δέλλας κέρδισε το πέναλτι για το 1-1 και έβαλε το δεύτερο γκολ που έφερε τη νίκη με ενέργεια μεγάλου… στράικερ, προσποίηση, ντρίμπλα και τρομερό σουτ μέσα από την περιοχή. Αυτή η νίκη ήταν και η τελευταία σε κανονική περίοδο και επίσης θυμαμαι πως πηγαίνοντας για το γήπεδο με πήραν τηλέφωνο για την εντεκάδα που είχε μέσα Μαντούκα και Καμπάνταη πρώτη φορά και τράβαγαν τα μαλλιά τους. Η συνέχεια γνωστή. 

Έτσι και τώρα όλοι περιμένουν πως αν ο Αλμέιδα επιλέξει να παίξει με 3-1-4-1-1 ή με 2 στην κορυφή θα έχει τεράστιο πρόβλημα στα άκρα. Δεν είναι τόσο απλό το ποδόσφαιρο. Και με τον τρόπο που παίζει η ΑΕΚ την τριάδα στην άμυνα μόνο ευάλωτη δεν είναι αμυντικά στα άκρα της. Σε κάθε περίπτωση όμως και το 4-2-3-1 που είναι το πιθανότερο να επιλεγεί τελικά το θέμα είναι πως θα παίξει η ομάδα. Κι αυτό δεν κρίνεται από το σύστημα αλλά από το πως θα το εκτελέσει. 

Η δύναμη του Παναθηναϊκού είναι η συνοχή και η ταυτότητα που έχει αποκτήσει από τον πολύ σοβαρό προπονητή και άνθρωπο που τον καθοδηγεί από το καλοκαίρι του 2021. Ενός προπονητή που δείχνει πως η σκληρή δουλειά φέρνει αποτέλεσμα και ανταμοιβή αρκεί να κριθεί όταν θα έχει ολοκληρώσει έναν κύκλο έργου. Δεν είμαι κατά στις άμεσες αλλαγές  προπονητή όταν δεν φαίνεται να παράγεται έργο και να υπάρχει μέλλον με το πλάνο που έχει επιλέγει και δουλεύεται. Δεν παίρνουν όλοι οι προπονητές το δικαίωμα να στηριχτούν υπογράφοντας ένα συμβόλαιο. Ούτε είναι σίγουρο πως αν στηριχτούν ακόμη και σε 10 εκτός έδρας ήττες, όπως έγινε με τον Γιοβάνοβιτς πέρυσι στον Παναθηναϊκό, θα καταφέρουν να φτιάξουν ομάδα. Είναι δεδομένο όμως πως μπορεί να εκτιμηθεί ένα έργο προπονητή χωρίς μοναδικό κριτήριο τα αποτελέσματα όταν υπάρχουν οι σωστοί άνθρωποι να το εκτιμήσουν έχοντας όλα τα στοιχεία στην κατοχή τους. Στον Παναθηναϊκό φαίνεται πως υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι που παρακολουθούσαν, αξιολογούσαν και έκριναν τον προπονητή στην καθημερινότητα της ομάδας και τελικά η στήριξη και η εμπιστοσύνη δικαιώθηκαν. Δεν συμμερίζομαι την τεράστια αισιοδοξία που υπάρχει κυρίως στον περίγυρο του Παναθηναϊκού για κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ακόμη κι αν νικήσει στο ντέρμπι που όπως όλα αυτά τα ματς είναι ανοικτό σε όλα τα αποτελέσματα. Όμως ο Γιοβάνοβιτς κατάφερε να φτιάξει ομάδα παίρνοντας πάνω του και την ευθύνη των μεταγραφών, τουλάχιστον των περισσότερων, γιατί φέτος μάλλον συμβιβάστηκε σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις. 

Ο Αλμέιδα λοιπόν ότι κι αν γίνει το βράδυ στη Λεωφόρο δείχνει πως αξίζει και στήριξη και υπομονή. Έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των παικτών, δουλεύει σχεδόν όλη τη μέρα και όχι μόνο στο γήπεδο έχοντας ξεκινήσει μήνες πριν την πρώτη προπόνηση της ομάδας. Ψάχνεται και εξελισσεται. Μαθαίνει και προσαρμόζεται σε κάποιες ιδιαιτερότητες του πρωταθλήματος χωρίς όμως μέχρι τώρα, ευτυχώς, να έχει προσαρμοστεί σε αυτό που λέμε “Ελληνική πραγματικότητα”. Μακάρι να μην το κάνει ποτέ. Εκτός της δουλειάς και κάθε δήλωση του είναι μάθημα και έμπνευση μαζί.  Και όλα αυτά με ένα επιτελείο που χρόνια έχει να υπάρξει σε τέτοια πληρότητα στην ΑΕΚ και κάνει τις προπονήσεις να μοιάζουν ιεροτελεστία. Τίποτα δεν κρίνεται και πολύ περισσότερο δεν τελειώνει σήμερα. Πέρυσι όχι την 4η αλλά μετά τα αποτελέσματα της 8ης αγωνιστικής η ΑΕΚ ήταν ένα πόντο μόλις πίσω από τον Ολυμπιακό και 8 μπροστά από τον Παναθηναϊκό και 7 από τον ΠΑΟΚ. Ο Άρης δεν φαινόταν καν γιατί είχε και το -6 και εκείνη την αγωνιστική η ΑΕΚ τον είχε νικήσει με 2-1. Ολοι θυμόμαστε τι έγινε μετά. Όλα αυτά που γράφω δεν είναι ούτε ηττοπάθεια, ούτε προαναγγελία ήττας απόψε. Πιστεύω πολύ στην ομάδα κι ανυπομονώ να πάει η ώρα 21.30. Όμως η ομάδα αυτή και ο προπονητής μου βγάζουν πίστη και ελπίδα για το μέλλον. Να μου πεις δεν είναι λίγες φορές που πιστέψαμε και διαψευστήκαμε. Όμως αυτή την φορά δεν πιανόμαστε από ένα ή δύο πράγματα αλλά περισσότερα από ποτέ στοιχεία που οδηγούν στο να φτιαχτεί μια πραγματική πρωταθλήτρια. Σε συνδυασμό με το μεγαλύτερο όπλο μας που 19 χρόνια ήταν απενεργοποιημένο. Η ομάδα πρέπει να παίξει το παιχνίδι σαν να είναι το τελευταίο της γιατί αυτό είναι το DNA που φτιάχνει ο Ματίας Αλμέιδα. Όμως είναι 4η αγωνιστική. Και τα καλύτερα είναι μπροστά μας.  

Σε ότι αφορά τον αγώνα. Ο Παναθηναϊκός έχει 9 βαθμούς και είναι στην κορυφή. Έχει ξεκινήσει καλύτερα από όλους. Έχει πάρει τα παιχνίδια με τον τρόπο του. Όμως αν δεις πέρα από τα αποτελέσματα η αλήθεια είναι πως τα δύο εντός έδρας ματς κρίθηκαν, και τα δύο, από λάθη. Στο πρώτο από ένα αχρείαστο πέναλτι που έκανε ο τερματοφύλακας του Ιωνικού και στο δεύτερο από έξοδο - Μεσολόγγι του τερματοφύλακα του Λεβαδειακού. Στην Κρήτη βρήκε απέναντι έναν ΟΦΗ που κατέβηκε να… δείξει και έδειξε πως χάνεις ένα παιχνίδι πριν το παίξεις. Όπως έχασε και χθες από τον Παναιτωλικό. Δεν θέλω να μειώσω τις νίκες. Ούτε η ΑΕΚ έχει μαγέψει στα τρία πρώτα παιχνίδια, ακόμη και στα παιχνίδια που κέρδισε. Έχει δείξει όμως πως έχει κάνει ήδη κτήμα της στοιχεία που θα μετρήσουν πάρα πολύ στον σημερινό αγώνα. Σε κάθε περίπτωση ότι έγινε μέχρι τώρα και η βαθμολογία δεν θα παίξουν ρόλο. Δεν υπάρχει φαβορί σχεδόν ποτέ στα ντέρμπι και σίγουρα δεν υπάρχει σήμερα. Στα ντέρμπι πάντα μετράνε και τα “θέλω”. Η φετινή ΑΕΚ το έχει και το ότι θα παίξει σε μια εχθρική και δυνατή έδρα σε αυτή την ομάδα μπορεί να δώσει έξτρα κίνητρο. Να περάσουν γρήγορα οι ώρες. Τίποτε άλλο.