Εδώ είμαστε πάλι. Επιστρέφουμε στην κανονική ροή της ζωής. Και πόσο άσχημο είναι μερικές φορές να λες ότι η ζωή συνεχίζεται ενώ έχει συμβεί μια τόσο τραγική απώλεια. Δεν γίνεται όμως αλλιώς. Ευτυχώς ή δυστυχώς. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ Στεφαν. Αλλά μακάρι να σε ξεχνάγαμε σε δυο μήνες και να ήσουν πάντα καλά και να ζούσες μέχρι βαθιά γεράματα.
Την ώρα που η οικογένεια του Στεφάν ζούσε το αδιανόητο η ΑΕΚ νίκησε τον Παναθηναϊκό 1-0 και κατάφερε να πετύχει την πρώτη της νίκη σε ντέρμπι κανονική περιόδου μετά από πάρα πολύ καιρό. Μια σπουδαία νίκη για την ΑΕΚ που στο πιο καθοριστικό σημείο του παιχνιδιού έβγαλε αυτό που δουλεύεται από την πρώτη μέρα που ανέλαβε την τεχνική η ηγεσία ο Γιαννίκης. Αναφέρομαι στο γκολ που τελικά της χάρισε τη νίκη. Όπως έχουμε γράψει και πει αρκετές φορές το πρόγραμμα προπόνησης του Γιαννίκη είναι απαιτητικό, με ένταση και έχει δύο βασικούς άξονες. Τα μόνιμα στοιχεία που θέλει να περάσει στην ομάδα με την συνεχή επανάληψη (ένταση στο μαρκάρισμα σε όλα τα σημεία του γηπέδου, γρήγορη ανάκτηση κατοχής, γρήγορο και σωστό επιθετικό τρανζίσιον) και τις αποκλειστικές ασκήσεις τακτικής ανάλογα με τον εκάστοτε αντίπαλο και το διάβασμα που έχει γίνει από τον ίδιο και το τμήμα σκάουτινγκ.
Το γκολ λοιπόν χθες ήταν ένα πραγματικό αριστούργημα και αυτά είναι τα γκολ που κατά την προσωπική μου γνώμη πρέπει να ψηφίζονται best goal και το βραβείο να το μοιράζονται όλοι. Η ΑΕΚ έκλεψε την μπάλα με τον Λιβάι Γκαρσία λίγο πίσω από το κέντρο και μέσα σε 14 δευτερόλεπτα πανηγύριζε με την συμμετοχή πέντε (!) παικτών (Γκαρσία δύο επαφές, Αραούχο, Μάνταλος, Μοχαμάντι, Σιμάνσκι) και έχοντας τέσσερις παίκτες μέσα στην περιοχή του ΠΑΟ όταν η μπάλα ήρθε εκεί από την σέντρα του Ιρανού αριστερού μπακ. Ένα γκολ βγαλμένο από τα όνειρα κάθε προπονητή και βέβαια από την δουλειά του Γιαννίκη που αυτό είναι το δικό του ποδόσφαιρο. Οενιρεμένο ήταν όλο το πρώτο δεκαπεντάλεπτο εκπληκτικής έντασης και συνεχής απειλής της ΑΕΚ που πλησίασε το δεύτερο γκολ με μεγάλες ευκαιρίες τουλάχιστον άλλες δύο φορές έχοντας πνίξει τον αντίπαλο.
Μετά ο ρυθμός έπεσε, ο ΠΑΟ πήρε την μπάλα και μπόρεσε να την αλλάζει σε βαθμό εώς και εκνευριστικό, τουλάχιστον για τον ίδιο τον… προπονητή του όπως είδαμε στις δηλώσεις του, όμως το πολύ θετικό ήταν πως η ΑΕΚ επέτρεψε στον ΠΑΟ δύο ουσιαστικά ευκαιρίες εκ των οποίων η πρώτη ήταν… μισή, αφού ο Αϊτόρ ήταν οφσάιντ όταν έγινε το σουτ του Παλάσιος, και η δεύτερη ήταν χορηγία του Μάνταλου που έκανε ανεπίτρεπτο για την εμπειρία του λάθος. Η ΑΕΚ εκτός από την καταιγίδα του πρώτου δεκαπεντάλεπτου είχε την ευκαιρία του Αραούχο στο πρώτο ημίχρονο όπου είχε και επιλογή τον Μάνταλο μόνο του μπροστά στο τερμα, το τετ α τετ του Αραούχο που ισοπέδωσε τα δύο στόπερ αλλά νικήθηκε από έναν εξαιρετικό τερματοφύλακα και τα δύο γκολ που χρειάστηκαν τις γραμμές του var για να ακυρωθούν όμως οι φάσεις ολοκληρώθηκαν κανονικά με τα τέλεια πλασέ του… “ξενερωμένου” Τσούμπερ!
Ο ΠΑΟ είχε 67% κατοχή και 85% πετυχημένες πάσες σε ένα σύνολο 564! Αυτή σημαίνει αν έχεις λίγο εμπειρία από αριθμούς πως ο ΠΑΟ ήταν πολύ καλά κλεισμένος και σπαταλούσε τον χρόνο και την κατοχή του σε άσκοπες πάσες σε σημεία που ήταν ακίνδυνος και που κανείς δεν τον… εμπόδιζε για αυτό ακριβώς τον λόγο. Δεν ξέρω αν οι φίλοι της ΑΕΚ που στο χθεσινό παιχνίδι είδαν πως η ΑΕΚ υπέφερε, κι ας κινδύνευσε σοβαρά τελευταία φορά στο 57 από δικό της λάθος, θα προτιμούσαν να έχει η ομάδα τους 64% κατοχή και 482 πάσες με 80% ακρίβεια για να είναι ευχαριστημένοι. Αυτά ήταν τα νούμερα της στο περυσινό 1-2 από τον ΠΑΟ μέσα στο ΟΑΚΑ, με την ΑΕΚ να μειώνει στο 90, αλλά πάω στοίχημα ότι την Κυριακή έφυγαν πιο χαρούμενοι από το γήπεδο. Μπορείτε να δείτε τα πλήρη στατιστικά στις δυο φωτογραφίες στο τέλος του κειμένου για να κάνετε την ανάλυση σας.
Φυσικά η ΑΕΚ θα μπορούσε να παίξει καλύτερα και να βγάλει κι άλλες αντεπιθέσεις ώστε να καθαρίσει το παιχνίδι νωρίτερα ή να φανεί ακόμη πιο κυρίαρχη. Όμως εκτός από το πρόβλημα που έχει στο κέντρο και είναι γνωστό είχε και τον Μάνταλο σε κακή μέρα. Σίγουρα θα είχε γίνει αλλαγή νωρίτερα πιθανότατα με τον Γέβτιτς αν το σκορ ήταν διαφορετικό όμως ήταν φανερό πως ο Γιαννίκης κράταγε αυτή την αλλαγή για να δέσει περισσότερο ανασταλτικά το κέντρο και να έχει άλλη μια λύση στα στημένα που πιθανόν να κέρδιζε στο τέλος ο ΠΑΟ και το έκανε βάζοντας τον Λε Ταλέκ μέσα στο 80 που πράγματι ασφάλισε πλήρως το κέντρο με ότι είχε μείνει από τον… Σιμόες και με τον Σάκχοφ.
Ο ΠΑΟ έχει δείξει δύο αδύναμα σημεία σε βάθος χρόνου στο πρωτάθλημα. Το ευάλωτο κέντρο άμυνας και την αδυναμία του να διασπάσει οργανωμένες άμυνες σε συνδυασμό με το αργό του αμυντικό τρανζίσιον. Τον χτύπησε και στα δύο αυτά και τον κέρδισε χωρίς να κινδυνεύσει από σετ παιχνίδι του αντιπάλου πάνω από μία φορά και φτάνοντας αυτή αρκετά περισσότερες φορές πιο κοντά στο γκολ με καθαρές ευκαιρίες από τον τρόπο που επέλεξε να προσεγγίσει το ματς. Όπως είπε κι ο προπονητής η ομάδα έχει ακόμη δρόμο τακτικά και σωματικά όμως αυτό το γκολ, το πρώτο δεκαπεντάλεπτο και η προσήλωση ΟΛΩΝ των παικτών στο πλάνο ανεξάρτητα από το αν ήταν ή όχι σε καλή μέρα είναι πάρα πολύ ελπιδοφόρα. Και τώρα η Τρίπολη. Χωρίς τον φύλακα άγγελο μας. Για τον επόμενο μήνα είμαι Παναγιώτης Τσιντώτας. Περαστικά και σιδερένιος Τσιτσάν. Παναγιώτη γερά. Είναι η ώρα σου. Βράνιες είναι μόνο ένας. Κι από το γήπεδο βγαίνει μόνο αν δεν μπορεί να περπατήσει...
