Παρά την ψυχρολουσία και την μεγάλη γκέλα της ΑΕΚ δεν είναι για ιδιαίτερη ανάλυση το παιχνίδι της Ριζούπολης. Πιο πολύ είναι ένα σκληρό μάθημα πρωταθλητισμού αφού όπως την προηγούμενη εβδομάδα λέγαμε πως τέτοιες νίκες δίνουν τα πρωταθλήματα έτσι και απώλειες σαν την χθεσινή είναι από αυτές που στερούν τίτλους. Μου θύμισε ένα παιχνίδι επί Σάντος το 2001 στην Καισαριανή με την διαφορά πως τότε η ΑΕΚ χάνοντας ακόμη και από το ένα μέτρο ευκαιρία έχασε με 2-0. Χθες πήρε ένα πόντο αλλά ξεκάθαρα έχασε δύο. Με έναν τρόπο που έδειξε πως δεν υπάρχει το ένστικτο του κίλερ όταν το παιχνίδι μοιάζει εύκολο ενώ αντίθετα στα δύο προηγούμενα παιχνίδια η ομάδα έδειξε τρομερά κινική και αποφασιστική στις δύσκολες καταστάσεις αλλά και όταν ο αντίπαλος της έδωσε τις ευκαιρίες να φτάσει κοντά στο τέρμα του. 

Η ΑΕΚ μπήκε πάλι στο παιχνίδι άριστα διαβασμένη όπως φάνηκε από την επιλογή του Λε Ταλέκ αντί του Σιμάνσκι αφού γνωρίζοντας τον τρόπο παιχνιδιού του Απόλλωνα ο Γιαννίκης επένδυσε σε μια καλύτερη πάσα από τις πίσω γραμμές παρά  σε τρεξίματα για ανάκτηση της μπάλας. Η ανάκτηση της μπάλας ήταν πραγματικός περίπατος χθες. Δυστυχώς όμως η αδυναμία που έδειξε ο ταμπουρωμένος αντίπαλος ακόμη και να φτάσει στο κέντρο του γηπέδου μεγάλωσε την σιγουριά πως το παιχνίδι πήγαινε για άνετη νίκη και αυτό τελικά γύρισε μπούμερανγκ. Αντί αυτή η πραγματικότητα που είχε διαμορφωθεί βάσει της δυναμικής των δύο ομάδων στα πρώτα 35-40 λεπτά να ξυπνήσει στην ΑΕΚ το δολοφονικό ένστικτο και τον κυνισμό να τελειώσει το ματς από το 30 με 2 και 3-0 αφού πάλι βρήκε το πρώτο γκολ από στημένη φάση μόλις στο 13 έκανε κάτι άλλο. 

Οι παίκτες της ΑΕΚ άρχισαν να σκέφτονται όπως όλοι εμείς στην εξέδρα ή στην τηλεόραση. Θα μπει το… επόμενο. Και τελικά τα δύο επόμενα ήταν του… Απόλλωνα. Στις μοναδικές, σύν άλλη μία που πάλι μπήκε γκολ αλλά με ξεκάθαρο επιθετικό φάουλ, επισκέψεις του αντιπάλου στην περιοχή του Στάνκοβιτς. Και όσο κι αν έμοιαζε παρανοϊκό για όσους είδαν το πρώτο ημίχρονο η ΑΕΚ θα μπορούσε να χάσει αν δεν έβαζε αυτό το γκολ - αριστούργημα δημιουργίας και εκτέλεσης. Και κυρίως αν δεν έμπαινε έτσι ο Αμραμπατ που για άλλη μια φορά ήρθε από τον πάγκο και μάλιστα με πρόβλημα και κυριάρχησε στον αγώνα. 

Ένας από όλους τους παίκτες της ΑΕΚ που συμμετείχαν στα δύο γκολ του Απόλλωνα να ήταν πιο συγκεντρωμένος θα είχαν αποφευχθεί. Δεν είναι ανάγκη να τα ξαναγράψουμε άλλη μια φορά απλά όσοι θεωρούν πως και ο μόνο υπεύθυνος και για τα δύο είναι ο Τζαβέλας ξέρω γώ ή ο Ρότα καλό θα είναι να τα ξαναδεί με προσοχή. Μια και είπαμε για Ρότα. Νομίζω πως είναι η μόνη λάθος κίνηση του Γιαννίκη που βέβαια δεν θα την συζητούσαμε καν αν είχε γίνει το 3-0 μέχρι το 30 -35 όπως πήγαινε φυσιολογικά το παιχνίδι. Για ένα και μόνο λόγο θεωρώ πως ήταν λάθος επιλογή. Επειδή θα έπρεπε ο προπονητής να έχει προβλέψει πως ο Ρότα θα είναι πολύ διαφορετικός σε ένταση μετά τα όσα έγιναν την προηγούμενη Κυριακή. Ήταν φανερό πως συγκρατούσε τον εαυτό του. Και χωρίς ένταση ο Ρότα είναι μισός παίκτης. 

Σε καμία περίπτωση βέβαια η ΑΕΚ δεν έχασε τους δύο βαθμούς εξαιτίας αυτής της επιλογής που δεν βγήκε. Η ΑΕΚ έχασε επειδή όλοι οι παίκτες που ξεκίνησαν πλην του Στάνκοβιτς υποτίμησαν μετά το γκολ του Λιβάι το παιχνίδι και την όποια απειλή μπορούσε να προκαλέσει ο αντίπαλος και δεν τον σκότωσαν με 1-2 γκολ ακόμη στο πρώτο ημίχρονο ή δεν σκότωσαν τις φάσεις που έκανε ο Απόλλων πριν γίνουν ευκαιρίες και γκολ. Αυτό όμως δεν αλλάζει το ότι η ΑΕΚ απέναντι σε μια ομάδα που έστησε και τους 11 παίκτες στα τελευταία 25-30 μέτρα του γηπέδου κατάφερε να δημιουργήσει, να σκοράρει και να βγάλει τουλάχιστον 5 καθαρές ευκαιρίες και άλλες τουλάχιστον 10 καταστάσεις που χάλασαν στις λεπτομέρειες με ωραία δημιουργία στο πρώτο μόνο ημίχρονο.    . Ως τακτική δεν θα άλλαζα τίποτα γιατί πέτυχε αφού η ΑΕΚ βρήκε τον τρόπο να τρυπήσει το πούλμαν. Θα έκανα όμως πλύση εγκεφάλου πως όταν έχεις την δύναμη ΟΦΕΙΛΕΙΣ να την εκμεταλλεύεσαι. Και να μην σταματάς μέχρι ο αντίπαλος να παραδώσει την… ψυχή του. Κλαίμε τους δύο τσάμπα βαθμούς. Η ομάδα παραμένει όμως σε καλό δρόμο. Και δεν πρέπει να βγει από αυτόν. Απλά να συνεχίσει. Ειλικρινά πέρυσι που η ΑΕΚ νίκησε 4-3 σε αυτό το γήπεδο έφυγα πιο στεναχωρημένος από τη γειτονιά μας. Το Σάββατο αν έκανε ο Καρίμ το 3-2 θα πετούσα από χαρά.

Να πω ένα μεγάλο μπράβο στον Ηλία, στο τεχνικό τιομ και στα παιδιά της ΑΕΚ Β. Το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ στα Σπάτα Στο πιο δύσκολο πρωτάθλημα που υπάρχει τα παιδιά έπαιξαν σαν άντρες και πήραν μια αντρική νίκη. Ένα ξεχωριστό μπράβο στον Μιχάλη Μπακάκη που δίνει το παράδειγμα και χθες τα έδωσε όλα λες και κρίνονταν το μέλλον του από αυτό το ματς. Προχωράμε. Καλή εβδομάδα να έχουμε…