Επιτέλους ήρθε η μέρα. Η ΑΕΚ μας παίζει ξανά. Και τα Σάββατα είναι πάντα όμορφα όταν παίζει η ΑΕΚ. Σήμερα έχει από αυτούς τους αγώνες δρόμου που μου αρέσουν. Αρχή με το νέο παλάτι της Βασίλισσας όπου πηγαίνουμε λίγοι αλλά θα γίνουμε πολλοί όταν παιχνίδια σαν το σημερινό θα είναι ξανά ευκαιρία για διασκέδαση και όχι ντέρμπι όπως το σημερινό και από εκεί σφαίρα στη γειτονιά μας. Με τα ίδια αυτοσχέδια πάρκινγκ που θα έχουμε σε ένα χρόνο από σήμερα όταν ο Ναός θα έχει ανοίξει τις πύλες του για πάντα. Σαν όνειρο…
Έχοντας μεγαλώσει με τον Σαββατιάτικο Δικέφαλο θυμάμαι πάντα μετά από μια πικρή ήττα να μπαίνει στην πρώτη σελίδα ένας μεγάλος στόχος μέχρι το επόμενο κομβικό παιχνίδι για να μπορέσει η ΑΕΚ να ρεφάρει. Μετά την Τούμπα σίγουρα θα βλέπαμε το 5Χ2 =10 μέχρι τον Ολυμπιακό. Οι βαθμοί ήταν 2 στις νίκες την δεκαετία του 80 και για τότε μιλάμε. Σπάνια εώς ποτέ συνέβαινε. Τώρα όμως απέχει 90 λεπτά από το να γίνει. Το 5Χ3=15. Σε λίγες ώρες η ΑΕΚ θα μπορεί να το έχει καταφέρει. Παναιτωλικός, Ατρόμητος, Βόλος, Άρης έχουν ήδη αφήσει τα… σκαλπ τους και μένει ο Απόλλων. Στο ενδιάμεσο βέβαια έχει αλλάξει ο προπονητής, έχουμε δει παίκτες που δεν σκεφτόμασταν καν όταν έληξε εκείνος ο αγώνα στην Τούμπα και μια ΑΕΚ να προσπαθεί να αλλάξει χωρίς παράλληλα να χάσει βαθμούς. Με πρώτο στόχο τη νίκη με κάθε (νόμιμο) τρόπο και ΟΛΑ τα άλλα να ακολουθούν ως ζητούμενα στα παιχνίδια. Αν εξαιρέσεις την αναστάτωση και την αναγκαστική αλλαγή πλάνου, χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα να αλλάξουν και κάποιοι παίκτες, που επέφερε η αποβολή του Μήτογλου στο παιχνίδι με τον Άρη στα άλλα παιχνίδια με τον Γιαννίκη υπήρχε ένα πλάνο που βγήκε. Διαφορετικό σε κάθε αγώνα, διαφορετικά θα δούμε και σήμερα ανεξάρτητα από τα πρόσωπα.
Η ΑΕΚ έχει φτάσει μια ανάσα πριν από το 5 στα 5 και το παιχνίδι μοιάζει ιδανικό για να τελειώσει την δουλειά και να έχει μπροστά της δύο εβδομάδες για να προετοιμαστεί για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό έχοντας στην χειρότερη περίπτωση έναν βαθμό λιγότερο από τον αντίπαλο της. Έναν αντίπαλο που είναι σίγουρα πεσμένος σε σχέση με πέρυσι και πολύ πεσμένος σε σχέση με πρόπερσι κυρίως στην αμυντική λειτουργία αλλά και στο κίνητρο και την δίψα κάποιων κομβικών παικτών αλλά παραμένει, και φάνηκε και με την Άιντραχτ που τόσο χαρά μας έδωσε, πως παραμένει η καλύτερη ομάδα. Η ΑΕΚ έχει δρόμο για να φτάσει στο επίπεδο αυτοματισμών αλλά και στον τρόπο να σκοτώνει τα επικίνδυνα παιχνίδια που έχει μια ομάδα που δουλεύει από το καλοκαίρι του 2018 με τον ίδιο έστω και κουρασμένο εμφανώς πλέον προπονητή. Για να μπορέσει η ΑΕΚ να μείνει κοντά στον Ολυμπιακό άρα και στην μάχη του τίτλου πρέπει να μην αφήνει ούτε πόντο σε παιχνίδια όπως το αποψινό. Για αυτό από τα δύο επόμενα παιχνίδια πιο κρίσιμο είναι το σημερινό. Επειδή η νίκη δίνει την δυνατότητα στην ΑΕΚ να πάει στο επόμενο πολύ πιο δύσκολο ματς με λιγότερο “πρέπει”. ΟΛΟ το “πρέπει” είναι σήμερα. Για του τρεις βαθμούς με οποιονδήποτε (τίμιο) τρόπο και για να είναι γεμάτο το ΟΑΚΑ στο ντέρμπι αφού η πρώτη παγίδα, αυτή με τον Άρη, ξεπεράστηκε. Θέλει μυαλό μέσα στον αγωνιστικό χώρο, στις εξέδρες αλλά και στους περιβάλλοντες χώρους, ιδίως αυτούς, σήμερα.
Είναι σίγουρο ότι μέσα στο γήπεδο όλα τα παιδιά που θα πατήσουν το χορτάρι θα έχουν ένα ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο, θα προσπαθήσουν να το υπηρετήσουν και θα δώσουν το 100%. Και το 1-0 με κεφαλιά από κανένα κόρνερ μια χαρά είναι. Σε αυτή την φάση της ανακατασκευής με νέο προπονητή και 14 νέους παίκτες δεν υπάρχει πολυτέλεια για απαιτήσεις. Ότι παραπάνω έρθει θα είναι μπόνους. Θα είναι δώρο. Ας κάνουμε κι εμείς τον δώρο που μπορούμε στην ομάδα. Στήριξη με καλό και χωρίς εγωισμό. Πάνω από όλα η ΑΕΚ. Ραντεβού παντού. Όπου παίζει η ΑΕΚ μας… Και στις 10.30 ΕΔΩ
