Καλησπέρα και καλή Κυριακή να έχουμε. Λίγες ώρες έμειναν για την πρώτη γεύση της νέας… νέας ΑΕΚ. Στο ποδόσφαιρο. Για να περάσει η ώρα ας μιλήσουμε λίγο για… μπάσκετ. Μια από τις πιο πικρές μπασκετικές εμπειρίες ήταν το χθεσινή παιχνίδι της ΑΕΚ στην Πάτρα με τον Απόλλωνα. Μια πραγματική θλίψη. Μια εικόνα σοκαριστική, ένα αποτέλεσμα μη αποδεκτό. Και είναι μη αποδεκτό όχι γιατί η ΑΕΚ είναι ανίκητη ακόμη και σε τέτοιας δυσκολίας παιχνίδια αλλά γιατί ο Απόλλων έδειξε πολύ μέτρια ομάδα ιδίως για να νικήσει με 16 πόντους την ΑΕΚ. Είναι αξιοσέβαστος, είναι η πραγματικά μεγάλη μπασκετική ομάδα της Πάτρας αλλά κακά τα ψέμματα είναι μια πολύ μέτρια ομάδα που προσπαθεί να παίξει και έχει ελπίδα να καταφέρει κάτι μόνο αν ο αντίπαλος αποτύχει στη σχετικά εύκολη αντιμετώπιση του όπως χθες η ΑΕΚ.
Έχω αγαπήσει την ομάδα μπάσκετ τη δεκαετία του 80 όταν νίκες σε τέτοια γήπεδα ήταν πραγματικοί θρίαμβοι και μας έκαναν ευτυχισμένους και οι ήττες ήταν μάλλον το πιο λογικό και αναμενόμενο αποτέλεσμα. Ποτέ όμως δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να νιώθει τόσο άθλια όσο χθες. Είμαι συνειδητοποιημένος και δεν πετάω στα σύννεφα. Μετά την περυσινή καταστροφή σε όλα τα επίπεδα και σε συνδυασμό με τα έξοδα που απαιτεί ένα νέο γήπεδο η ΑΕΚ άλλαξε ρώτα.
Ο Μάκης Αγγελόπουλος πολύ σωστά πήγε σε μια τελείως διαφορετική προσέγγιση προσαρμοσμένη στην ανάγκη των καιρών και στα όσα άφησε πίσω η περυσινή σεζόν με το καλύτερο θεωρητικά από άποψης ονομάτων ρόστερ της ιστορίας που απέτυχε σε… όλα. Σταμάτησε να λέει "ναι" σε όλα όπως έκανε πέρυσι όταν έπρεπε να τρέχει πολύ περισσότερο και για τις δικές του δουλειές αλλά και για να κρατηθεί συνολικά το άθλημα ζωντανό αφήνοντας ουσιαστικά την διοίκηση και έχοντας τον λιγότερο ενεργό ρόλο από ποτέ. Με τα χαστούκια που ήρθαν πήρε τα πράγματα πάνω του. Η ζημια είχε γίνει βέβαια αλλά δεν μπορείς να κοιτάς πίσω. Πάρθηκαν αποφάσεις έστω και μη... δημοφιλείς. Η ομάδα φέτος έχει πολύ χαμηλότερο μπάτζετ και έχει επενδύσει κυρίως σε παίκτες που θεωρητικά ταιριάζουν σε ένα σύνολο και όχι όπως πέρυσι σε παίκτες που από τους μισούς περίμενες να παίρνουν παιχνίδια μόνοι τους άσχετα αν τελικά μόνο ο Λάγκφορντ το έκανε ελάχιστες φορές…
Σε ότι αφορά τον προπονητή δεν ξέρω για το μπάτζετ, σίγουρα πάντως η ΑΕΚ δεν έκανε… έκπτωση σε προπονητική αξία. Αν η ΑΕΚ συνεχίσει όπως χθες και ο Δέδας φύγει νύχτα θα αποδειχθεί μια αποτυχημένη επιλογή. Όμως θυμάμαι όταν είχαμε γράψει πρώτη φορά το όνομα του ήμασταν οι μόνοι και τα περισσότερα σχόλια ήταν πως ένας ανερχόμενος κόουτς με πολύ καλή παρουσία επί σειρά σε ξένα και καθόλου αμελητέα πρωταθλήματα αποκλείεται να έρθει σε αυτή την ΑΕΚ των οικονομικών προβλημάτων. Ήρθε όμως. Η ΑΕΚ έχει επενδύσει πάνω του και καλά έκανε γιατί εκτός των άλλων είναι σίγουρα ένας προπονητής εκτός κυκλωμάτων που δεν προωθείται συστηματικά. Το αντίθετο θα έλεγα. Επίσης είναι δεδομένο πως χρειάζεται υπομονή για να δούμε το ταβάνι αυτής της ομάδας. Ο ίδιος ο κόουτς είχε δηλώσει στην πρώτη του συνέντευξη τύπου πως ο σκοπός της ομάδας και της δουλειάς που θα κάνει είναι τον Φεβρουάριο όταν αρχίζουν τα σημαντικά η ομάδα να είναι στο πικ της. Πολύ θετικό. Άλλη μια απόδειξη πως μιλάμε για έναν άνθρωπο χωρίς τις κλασικές ανασφάλειες των προπονητών και κυρίων των Ελλήνων. Γιατί συνήθως αν κάποιος αισθάνεται ότι περνάει εξετάσεις τον νοιάζει περισσότερο μια καλή αρχή για να καταφέρει να τις περάσει έστω και προσωρινά. Όμως…
Όπως είχαμε γράψει και για τον Μιλόγεβιτς σίγουρα μπορείς να κάνει υπομονή αν έχεις την καλή διάθεση αλλά και μια υποτυπώδη συναίσθηση όμως πρέπει να βλέπεις και κάποια βασικά να γίνονται και βέβαια κάποια έστω και μικρά βήματα προόδου. Η ήττα και κυρίως η εμφάνιση της Πάτρας ήταν… πολύ βαριά για τον σύλλογο, τον πρόεδρο, τον προπονητή, τους παίκτες και βέβαια τον κόσμο και κυρίως τα παιδιά που σε κάθε αγώνα που επιτρέπεται η παρουσία τους κάνουν τα γήπεδα της Πάτρας έδρες της ΑΕΚ. Κανένας σεβασμός. Κανένας αυτοσεβασμός. Ένα πραγματικό τουρλουμπούκι, μια θλιβερή “ομάδα” όπου ο καθένας φαινόταν να κάνει ότι γουστάρει. Μια ομάδα όπου μόνο δύο παίκτες φάνηκαν έστω και κακοί να δίνουν το 100%. Αν άλλαζαν φανέλες οι ομάδες οι ίδιοι παίκτες με την αγωνιστική προσέγγιση του Απόλλωνα θα νικούσαν με… 60 πόντους διαφορά τους άλλους αν είχαν την αγωνιστική προσέγγιση της ΑΕΚ...
Όταν όχι την ΑΕΚ αλλά μια ομάδα Α1 την διαλύουν ο Δίπλαρος και ο Τσαλμπούρης, με όλο το σεβασμό στην προσπάθεια που κάνουν τα παιδιά να παίξουν το 100% των 15-20.000 ευρώ που κοστολογούνται από την μπασκετική αγορά για ετήσια συμβόλαια, το μόνο που μπορούν να αισθάνονται οι παίκτες και ο προπονητής της ΑΕΚ είναι ντροπή. Για αυτούς. Όχι για όλους μας, όχι για τον σύλλογο. Από τον Απρίλιο του 2011 για το μπάσκετ και από τον Απρίλιο του 2013 για το ποδόσφαιρο προσέχω πάρα πολύ πως χρησιμοποιώ τις λέξεις ντροπή, καταστροφή κτλ. Ας δουν λοιπόν το βίντεο, ας ντραπούν κι ας δώσουν στο επόμενο παιχνίδι απλά το 100%. Κι ας χάσουν. Άλλο να μην μπορούν κι άλλο να ξεφτιλίζονται ως αθλητές και άνθρωποι. Ο Δέδας υποσχέθηκε ότι θα δούμε μια ομάδα που θα τα δίνει όλα στο γήπεδο. Όχι τον… Φεβρουάριο. Τότε θα παίξουμε το καλύτερο μπάσκετ σύμφωνα με το πλάνο. Το 100% όμως το ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ τώρα. Από την πρώτη μέρα. Και 100% δεν σημαίνει μόνο να βουτάς στο παρκέ για κάθε μπάλα και να μην σε περνάει για πλάκα ο κάθε Δίπλαρος λες και είναι ο Σπανούλης. Αλλά να σέβεσαι και κάθε επίθεση της ομάδας σου. Αν νιώσατε ντροπή δείξτε το στο επόμενο παιχνίδι. Σεβαστείτε την φανέλα και τα λάβαρα που κρέμονται από την οροφή. Και μετά συζητάμε για μπάσκετ. Καλή αντάμωση εκεί…
