Καλημέρα και καλή Κυριακή να έχουμε. Που πρέπει να έχουμε και δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε τους λόγους. Ωραία μεσημεριανή ώρα το ματς με τον Άρη και ο… Θεός και η ψυχή τους προπονητή και παικτών. Το μόνο που δεν μπορείς να κάνεις φέτος στην ΑΕΚ είναι πρόβλεψη για το τι θα δεις. Αν και συνήθως είναι χειρότερο από την όποια πρόβλεψη. Ας ελπίσουμε σήμερα να είναι τα πράγματα διαφορετικά.
Χθες ήταν ημέρα μπάσκετ όπως παραδοσιακά είναι το Σάββατο και εκεί ήταν που όλες οι προβλέψεις διαψεύστηκαν. Η ΑΕΚ έχασε από τους τρεις παίκτες του Κολοσσού Ρόδου με ένα ντροπιαστικό τρόπο. Η εικόνα του πρώτου δεκάλεπτου δεν ήταν απλά θλιβερή. Ήταν ντροπιαστική για την ομάδα, για τον προπονητή, τους παίκτες. Για όλους. Ευτυχώς δεν ήταν τα αδέρφια μας στην εξέδρα και δεν το έζησαν αυτό. Αλλά ακόμη χειρότερο ήταν το ότι η ΑΕΚ γύρισε το παιχνίδι από το -20 στο +5 και το έχασε μετά! Όταν το αουτσάιντερ έχει βρεθεί να νικάει 20 πόντους(!)και το παιχνίδι γυρίζει λογικά καταρρέει και το φαβορί, η μεγάλη και δέκα φορές πιο ακριβή ομάδα καθαρίζει το ματς. Το ότι η ΑΕΚ κατάφερε να της ξαναγυρίσει το παιχνίδι ο Κολοσσός και στο τέλος να κάνει και… φερ πλέι στην τελευταία επίθεση τα λέει όλα. Γιατί το 30-10 παραπέμπει σε τουρισμό αλλά το να ξαναγυρίσει το ματς ο Κολοσσός παραπέμπει σε πλήρη ανυπαρξία. Δυστυχώς ούτε ένα μήνα μετά την αποθέωση που γνώρισε η ομάδα μετά τις 4 νίκες με ρόστερ ανάγκης και τρομερές απουσίες φτάσαμε στο να έχει χαθεί η Ευρώπη και πλέον η τέταρτη θέση να μοιάζει δεδομένη. Και για όσους ίσως δεν έχουν καταλάβει υπάρχει και ο κίνδυνος η ΑΕΚ να μην παίξει Ευρώπη ή να αναγκαστεί να παίξει προκριματικά αν δεν τα καταφέρει στον πρώτο γύρο των πλέι οφ με αντίπαλο τον πέμπτο. Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα πράγματα μπορεί να πάνε και χειρότερα.
Η απόλυση του Ηλία Παπαθεοδώρου από τον Μάκη Αγγελόπουλο μπορεί να ήταν αιφνιδιαστική αλλά δεν ήταν παράλογη. Το αντίθετο. Ήταν η αυτονόητη επιλογή για έναν πρόεδρο που αν μη τι άλλο έχει αποδείξει πως έχει υπομονή και στηρίζει τους προπονητές κόντρα ακόμη και στην πλειοψηφία των φιλάθλων, του τύπου ακόμη και στελεχών της ομάδας. Υπάρχει όμως πάντα ένα σημείο που ο Αγγελόπουλος κρίνει πως δεν υπάρχει επιστροφή και εκεί δεν κάνει δεύτερες σκέψεις. Κινείται άμεσα και αποφασίστηκα χωρίς να σκέφτεται αν υπάρχει έτοιμη λύση ή τι θα πει ο κόσμος και οι δημοσιογράφοι. Έτσι έκανε και χθες όταν με την λήξη του αγώνα είχε τελειώσει για αυτόν ο Ηλίας. Για να σωθεί ότι σώζεται και όχι επειδή ο Λημνιάτης Πχ είναι καλύτερος προπονητής από την Ηλία. Απλά έπρεπε κάτι να γίνει, ένα ηλεκτροσόκ και αυτό ήταν το αυτονόητο.
Ο Παπαθεοδώρου είναι ο προπονητής που πίστεψε ίσως περισσότερο από όλους ο Αγγελόπουλος για αυτό και ουσιαστικά του ανέθεσε εν λευκώ την στελέχωση της ομάδας σε όλα τα επίπεδα. Παίκτες, πολυπληθές τεχνικό τιμ και τον Γιώργο Χήνα με τον οποίο ο προπονητής είχε άριστη συνεργασία από την αρχή έως το τελευταίο λεπτό. Δέχτηκε ακόμη και να βγει… ψεύτης ο Αγγελόπουλος για να μην επιβάλει στον προπονητή ούτε έναν παίκτη ακόμη κι αν αυτός ήταν ο Ντούσαν Σάκοτα, αρχηγός και σημαία της ομάδας και της εποχής Αγγελόπουλου για τον οποίο είχε πει δύο φορές δημόσια πως θα επιστρέψει στην ΑΕΚ το καλοκαίρι του 2020. Ο Μάκης ήταν αυτός που έφερε τον Ηλία χωρίς να σκεφτεί τις αντιδράσεις, τον στήριξε στο τραγικό ξεκίνημα της περυσινής σεζόν και δικαιώθηκε γιατί ο προπονητής πράγματι έφτιαξε μια ομάδα που ξέχασε να χάνει στην Ελλάδα και κανείς δεν γνωρίζει τι θα πετύχαινε εκτός από την κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδος αν δεν είχε διακοπεί η σεζόν.
Φέτος τα πράγματα δεν πήγαν καλά από την αρχή. Δυστυχώς η ήττα στον τελικό και η απώλεια του τροπαίου και των 600.000 ευρώ σε ένα δεκάλεπτο όπου ο πάγκος παρέλυσε και άφησε ουσιαστικά τον αντίπαλο να διαλύσει την ΑΕΚ κλόνισε την ομάδα που πιστεύω δεν συνήλθε ποτέ. Και δεν συνήλθε κι ο Μάκης που με τρομερές κινήσεις κατάφερε να φέρει την διοργάνωση στο ΟΑΚΑ και αντί να παίξει με μειονέκτημα έδρας με τη Νίμπουργκ για να μπει F4 έφτασε να θελει τρεις νίκες με πλεονέκτημα για την κούπα. Από εκείνη την ημέρα ουσιαστκά άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Στη συνέχεια τα προβλήματα ήταν πάρα πολλά και με εξαίρεση τα 4 ηρωικά ματς που έφτιαξαν τους πάντες ποτέ δεν έφτασε στα περυσινά επίπεδα. Η κατάρρευση μετά τη νίκη με τον Ηρακλή ήταν… αφρενάριστη, χάθηκε ο μεγάλος στόχος του F8 και όταν χάθηκαν και τα αποδυτήρια όλα είχαν τελειώσει. Σε κάθε περίπτωση ο Παπαθεοδώρου θεωρώ πως ήταν μια καλή επιλογή και ένας προπονητής που προσπάθησε και έφτασε στο ταβάνι του με την ΑΕΚ με ατελείωτες ώρες δουλειάς εντός και εκτός παρκέ. Ίσως δεν έχει την προσωπικότητα να αντέξει την πίεση των απαιτήσεων και αντιδρά καλύτερα στην πίεση των προβλημάτων και αυτό να του στοιχίσει το να μην πάει σε μεγάλες ομάδες με στόχους πρωταθλητισμού αλλά σίγουρα είναι κανονικός και καλού επιπ΄δου προπονητής. Όμως πήρε ένα τίτλο και φεύγει με θετικό πρόσημο. Ήταν μεγάλη νίκη στο Ηράκλειο και μεγάλη η χαρά και η δικαίωση. Δεν δικαιούται να έχει παράπονα από την ΑΕΚ και πολύ περισσότερο από τον Αγγελόπουλο. Καλή συνέχεια στον Ηλία. Ζήτω η ΑΕΚ!
