H μέρα ήταν όμορφη από το πρωί. Μια γρήγορη επανάληψη στο σούπερ μπάσκετ που έπαιξε η ΑΕΚ το Σάββατο και μετά βόλτα στη γειτονιά μας την πιο όμορφη ποδοσφαιρική ώρα, στις 3 το μεσημέρι. . Μόνο για το παιχνίδι βέβαια εν αναμονεί της μέρας που θα μπορούμε να κανουμε ξανά αυτά που θεωρούσαμε αυτονόητα. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Μετά από όσα ζήσαμε και το 2020 πιστεύω να έχουν πειστεί και οι τελευταίοι. Ετσι και η νίκη με τη Λάρισα δεν ήταν αυτονόητη. Η ΑΕΚ είχε να παίξει 17 μέρες και όλο αυτό το διάστημα της διακοπής όλο το ποδοσφαρικό τμήμα έδινε μάχη με τον ιό. Με πολλά κρούσματα, με χαμένες προπονήσεις αλλά και με την απουσία εκτός των ποδοσφαριστών και άλλων προσωπων απαραίτητων για να γίνει κανονικά μια προπόνηση από την αρχή ως το τέλος. Η Λάρισα ερχόταν από νίκη μέσα στα Γιάννενα και βέβαια πάντα όταν παίζει εναντίον της ΑΕΚ παίζει και για τον… ιδιοκτήτη της.
Παρόλα αυτά η μέρα παρέμεινε όμορφη. Δύο ήταν τα πιο ευχάριστα από τα αρκετά ευχάριστα που έγιναν στη Ριζούπολη. Το γκολ του Γαλανόπουλου που ήταν το τέταρτο αλλά όλοι το χάρηκαν όπως το γκολ της μεγαλύτερης νίκης. Αυτό ήταν το πιο ευχάριστο της χθεσινής μέρας και έγινε αξέχαστο με τις δηλώσεις του Κωστάκη στο συνδρομητικό. Μια πολύ δυνατή στιγμή. Το δεύτερο ήταν όταν έγινε το 1-1 με το πολύ ωραίο γκολ της Λάρισας η ψυχολογία ήταν όπως κάποιες παλιές εποχές που μια τέτοια εξέλιξη δεν έφερνε πανικό αλλά την αίσθηση ότι ήταν ένα ατυχηματάκι που άμεσα θα διορθωθεί. Από το πρώτο ημίχρονο παρότι η ΑΕΚ δεν είχε σκοράρει φαινόταν ότι δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Κι όταν κοίταζες τον πάγκο ήξερες πως ακόμη κι αν προέκυπτε πρόβλημα με κάποιο τρόπο υπήρχαν οι κατάλληλοι άνθρωποι για να το… λύσουν. Γιατί χθες παρότι δεν ήταν διαθέσιμοι ο Λιβάι, ο Τσιγκρίνσκι και όχι μόνο μπορουσαν και οι 9 του πάγκου (!) να είναι βασικοί και να μην αλλάξει σχεδόν τίποτα. Αρκεί ο ένας από τους δύο να ήταν ο… Μάνταλος. Ο πιο επιδραστικός παίκτης της ΑΕΚ και χθες όπως σε όλα τα παιχνίδια μετά το Περιστέρι.
Αυτό το βάθος της ΑΕΚ είναι ένα από τα μεγάλα όπλα για την μάχη του πρωταθληματος που δεν θα θυμίζει σε τίποτα τα δύο προηγούμενα. Το άλλο μεγάλο όπλο είναι ο προπονητής της. Που και χθες δικαιώθηκε σε όλα. Και εκτός των άλλων κέρδισε και δυο παίκτες στέλνοντας τους το μήνυμα πως παρότι γυρίζει ο Γκαρσία και υπάρχουν ο Λιβάγια και ο Τάνκοβιτς αυτοι υπολογίζονται κανονικά και μπορούν να κάνουν και τη διαφορά. Οπως έκαναν χθες ο Μαχαίρας που έβαλε και το πρώτο του γκολ που ήταν γκολάρα αλλά και ο Αλμπάνης που έμεινε μέσα σε όλο το παιχνίδι και είχε σημαντική συμμετοχή στο επιθετικό κομμάτι. Σίγουρα ο Καρέρα θα ψάχνει τρόπο να κάνει το ίδιο και στο κεντρο όπου εκτός των Κρίστιτσιτς και Σάκχοφ που κράτησαν την ομάδα στα δύσκολα και είναι βασικότατοι, υπάρχει ο Σιμόες που ο Καρέρα τον… ξανάφερε στην ΑΕΚ, επέστρεψε ο Κωστάκης και στον πάγκο έτοιμος να αγωνιστεί ήταν και ο Σιμάνσκι. Δύσκολη άσκηση και δύσκολη πρόβλεψη. Αλλά ο Καρέρα έχει αποδείξει πως μπορεί να χειρίζεται τις καταστάσεις αυτές και σίγουρα θα πάρει πλεονέκτημα από αυτή την δύσκολη θεωρητικά άσκηση. Και μπροστά υπάρχει υπεροπλία και εκτός από τον Λιβάι Γκαρσία και τον Μανταλο που είναι σίγουροι οι άλλοι θα παίζουν όποτε πρέπει και θα είναι και ευχαριστημένοι. Σίγουρα όμως στην πορεία ένας κορμός 7-8 παικτών θα έχει ένα προβάδισμα. Σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό το πρόβλημα να είναι ευχάριστο. Και αυτή τη φορά είναι. Πάμε παρακάτω. Ανυπομονησία για την Πέμπτη. Μακάρι να έρθει η Ζόρια…
