Η κλήρωση ήταν η χειρότερη δυνατή. Ξαναγράφω. Η χειρότερη δυνατή, όχι κακή κλήρωση. Κακή κλήρωση για την ΑΕΚ είναι η Τότετναμ και η Μιλαν. Ομως η Σεντ Γκάλεν από τις ομάδες που θα μπορούσε να βρει απεναντι της η ΑΕΚ από τον υπο- ομιλο είναι η πιο δύσκολη. Και τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα σε μονό παιχνίδι στην έδρα της. Απο εκεί και πέρα ταυτίζομαι με τον Καρέρα. Η ΑΕΚ πρέπει να κάνει την δουλειά όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες. Και μερικές φορές καλύτερα να ξεκινάς με δύσκολα. Ούτως ή άλλως όταν θα πάει στην Ελβετία η ΑΕΚ θα έχει παίξει, αν δεν αναβληθεί τρίτη φορά, τελικό κυπέλλου Ελλάδος με τον Ολυμπιακό οπότε θα έχει παίξει και πολύ δυσκολότερο παιχνίδι. Μακάρι και με το πλήρες ρόστερ.
Από την αρχή της Ευρώπης για την ομάδα ποδοσφαίρου στο κρίσιμο τελευταίο κομμάτι της Ευρωπαϊκής περιπέτειας της ΑΕΚ από την περυσινή σεζόν. Δύο μόλις χρόνια μετά η ΑΕΚ φέρνει πάλι στην Ελλάδα την τελική φάση του BCL. Με τελείως διαφορετικές συνθήκες, με πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες και φυσικά με τεράστιο ρίσκο. Η ΑΕΚ και ο Μάκης Αγγελόπουλος αξίζουν θαυμασμό και το γράφω τελείως αντικειμενικά. Ανεξάρτητα αν η ΑΕΚ κατακτήσει το τρόπαιο όπως τα κατάφερε πριν δύο χρόνια στο τριήμερο της ζωής μας θα πρέπει να αισθανόμαστε περήφανοι για την ομάδα μας. Ετσι αισθάνθηκα το μεσημέρι της Τετάρτης στο Χίλτον. Γιατί αν όλα πάνε καλά και η διοργάνωση πετύχει θα είναι μεγαλύτερη επιτυχία κι από κύπελλο. Γιατί καμία άλλη ομάδα, καμία άλλη πόλη, καμία άλλη χώρα δεν πήρε την ευθύνη. Η ΑΕΚ μπήκε μπροστά και όπως φάνηκε σήμερα θα έχει και την βοήθεια αυτών που μπορούν να βοηθήσουν. Ωστε όλα να πάνε καλά. Ομως χωρίς την ΑΕΚ τίποτα δεν θα είχε γίνει. Και χωρίς την υπερπροσπάθεια του Μάκη Αγγελόπουλου και των ανθρώπων γύρω του δεν θα γίνει τίποτα. Το μόνο που δεν εξαρτάται από την ΑΕΚ είναι αν θα έχουν την ευκαιρία και μερικές χιλιάδες κόσμου να απολαύσουν τα παιχνίδια και φυσικά να βοηθησουν την Βασίλισσα να ανέβει ξανά στον θρόνο της. Να κερδισει και την δεύτερη από τις τρεις κούπες που διεκδίκησε την σεζόν 2019-2020. Και τις δύο που θα φτάσουν σε τελικό νικητή, γιατί το πρωτάθλημα έμεινε στη μέση. Για την παρουσία φιλάθλων θα αποφασήσουν αυτοί που ξέρουν και έχουν την ευθυνη για μια ολόκληρη χώρα. Κάθε απόφαση δεν θα είναι απλά σεβαστή αλλά και η σωστή όσο κι ονειρευόμαστε ένα ΟΑΚΑ να σπρώχνει τα παιδιά μας στη νίκη. Το ότι η παρουσία κόσμου στις εξέδρες μόνο εξασφαλισμένη δεν είναι κάνει ακόμη μεγαλύτερο το ρίσκο που παίρνει η ΑΕΚ και ακόμη πιο μεγαλειώδη την απόφαση της να πάρει την ευθύνη. Προχωρα ΑΕΚάρα μου.
Η πώληση του Μάριου Οικονόμου είναι ίσως η μεταγραφή του καλοκαιριού. Οχι για την ΑΕΚ. Γενικώς. Είναι η πώληση που αλλάζει επίπεδο την ομάδα στην αγορά. Η ΑΕΚ παίρνει 1.000.000 ευρώ για τον πέμπτο σε αυτή την φάση στόπερ της. Ενα συμβόλαιο πως θα υπήρχε ικανοποίηση αν απλά εσπαγε χωρίς αποζημίωση έγινε κανονική πωληση με 300.000 περισσότερα ευρώ από όσα έδωσε για να τον αγοράσει όταν ήταν βασικός. Η μεγαλύτερη απόδειξη ότι η ΑΕΚ παράγει υπεραξίες και κάθε παίκτης της έχει όνομα στην αγορά. Σε ότι αφορά τον Οικονόμου πραγματικά έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα η πώληση του πανηγυρίστηκε σαν μεταγραφή. Ομως η Κοπεγχάγη παίρνει έναν παίκτη με 64 συμμετοχές και τρία γκολ σε δύο χρόνια στην ΑΕΚ (με Τσάμπιονς Λιγκ μέσα) και άλλες 75 σε τρία χρόνια με την Μπολόνια σε Serie A και B. Και έξι φορές διεθνής στην χώρα που εξάγει στόπερ. Είναι μόλις 27 ετών. Και παρότι η πορεία του ήταν πτωτική κι από ένα σημείο και μετά δεν μπόρεσε να σηκώσει κεφάλι δεν θα εκπλαγώ καθόλου αν στο ιδανικό περιβάλλον της Δανίας και της Κοπεγχάγης ξαναβρεί τον εαυτό του και πάρει την φανέλα σπίτι. Και θα το χαρώ κιόλας. Γιατί είναι ένα καταπληκτικό παιδί που μόνο καλά λόγια άκουγα δυο χρόνια για την συμπεριφορά και τον επαγγελματισμό του και στα πάνω του και στα κάτω του. Το δεύτερο είναι το πιο σημαντικό. Μπράβο σε όλους. Ο τρελός θα πηγαίνει από τοίχο σε τοίχο απόψε.
